“อยากได้อะไรล่ะกัน?...ถ้าพายให้ได้ พายไม่เกี่ยงเลย” หญิงสาวยิ้มกว้าง เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นเป็นกอง มีคุณพ่อ คุณแม่เป็นกองหนุน มีกันภัยเป็นสมอง เขาอัจฉริยะจะตาย หมอนี่ต้องมีแผนการดีๆ ทำให้มกราหันกลับมามองเธอแน่ๆ
“ของที่ผมอยากได้!! พายมีอยู่แล้วล่ะ...และถ้าพายเต็มใจให้...ผมก็ยินดีและเต็มใจรับ” ชายหนุ่มหมายถึงพรหมจรรย์ของหญิงสาว เขารู้ดีว่าพิมพ์ประพายถือตัว เธอเย่อหยิ่งคงไม่ทันได้มอบสิ่งสำคัญแบบนั้นให้ใครหรอก
“ได้...หากทำให้พี่เรียวสนใจพายได้ จะอะไรก็ตามที่กันอยากได้ พายยินดียกให้”
ไม่มีวันเสียล่ะ เขาไม่มีทางยกเธอให้ไอ้หน้าจืดนั่น เมื่อมันไม่เห็นค่าของเธอ มันก็ไม่สมควรได้เธอไปครอง...เขาพอมองออกอยู่หรอก ว่ามกราไม่เคยคิดเกินเลยอะไรกับพิมพ์ประพายสักนิด...ไอ้หมอนั่น...มองข้ามเธอไป และเขานี่ล่ะ เขานี่แอบชอบเธอมานานปี...ต่อไปเขาจะไม่อยู่รอเฉยๆ เขาจะพุ่งชนและฉกเธอมาครองให้จงได้!!
มีพิมพ์ประพายคนเดี
