มาถึงขั้นนี้
เจียงซูหลันรู้แก่ใจดีแล้วว่าตนมิอาจหนีพ้นจากเงื้อมมือของผู้เป็นสามีไปได้ ดังนั้นแพขนตาโค้งงอนราวกับคันศรจึงปิดลง ปล่อยให้ร่างกายทุก ส่วนสัดตกอยู่ใต้ฝ่ามือและปากเขา ไม่อาจเอ่ยปากหักห้ามออกมาสักครึ่งคำ
ตัวหานไป่จิ้งเองก็ไม่ได้อยากทำเช่นนี้ เขาอยากให้สตรีผู้นี้ยินยอมมอบกายและมอบความรักความซื่อสัตย์หรือแม้กระทั่งยินดีพลีชีวิตเพื่อเขา แต่น่าเสียดายที่แม้เขาจะอยู่ในฐานะสามีแต่ไม่อาจบังคับหัวใจของนางได้
คงมีเพียงครอบครองนาง เป็นเจ้าของชีวิต นี่คงเป็นหนทางเดียวที่จะสามารถรั้งเจียงซูหลันเอาไว้ข้างกาย ดังนั้นจึงไม่รีรอเลยที่จะอุ้มนางขึ้น ก้าวยาวๆ ตรงไปยังเตียงนอน ครั้งหนึ่งเขาก็เคยพานางมานอนที่นี่ ทาบทับเคล้าคลอ แต่ครั้งนั้นเขาสัมผัสเพียงภายนอก มิได้ล่วงล้ำเฉกเช่นที่จะทำในอีกชั่วอึดใจนี้
ต่อให้นางเป็นเทพเซียนก็คงไม่อาจหลีกหนีฐานะภรรยาเอกโดยสมบูรณ์ไปได้
ฝ่ามืออุ่นร้อนจึงลูบไล้ไปตามเ
