Chapter 40
Zoe POV
ANG SAKIT, sobrang sakit.
Bakit? Bakit Daniel? Ano ba ang kasalanan ko sa'yo para parusahan mo ako ng ganito?
Pumikit akong hinahaplos ang aking tiyan. Ano ang naghihintay na kapalaran sa atin, anak? Kung hindi tayo makakaalis dito? Siguro, ang sarili mong ama ang nag–utos na kunin ka sa akin at hindi ko papayagan na mangyari iyon. Kahit na kailan, hinding–hindi ka niya makikilala.
Sinusumpa kita, Daniel.
I sighed. "Wala kang hindi kakayanin para sa magiging anak mo, Zoey. Magiging mahirap ang lahat pero alam kong kakayanin mo ang lahat. H'wag na h'wag kang susuko, Zoey. Kaya mo 'yan, pagsubok lang ito sa buhay." Pagpapalakas ko ng loob sa aking sarili. Mapait akong ngumiti habang pinahid ko ang ilang butil ng luhang umalpas aa aking pisngi.
Hihintayin kong kainin
