อุ้มบุญ ลุ้นรัก

เปลี่ยนใจ

ทันทีที่ชายหนุ่มสอดใส่ความเป็นชายอันใหญ่โตเข้าไปในรูสวาทเพื่อพิสูจน์คุณสมบัติของหญิงสาว เขาก็รับรู้ได้ว่าหล่อนผ่านทุกข้อจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้เหมาะสมกับการเป็นแม่อุ้มบุญที่สุด เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงยิ้มด้วยความภาคภูมิใจแล้วปลอบประโลมคนใต้ร่างที่กำลังร้องไห้กระซิกด้วยจูบ

เจฟฟรีย์มอมเมาแก้วใสด้วยจูบได้เพียงครู่เดียวน้ำตาของหล่อนก็แห้งสนิท เสียงร้องไห้ก็หายไปกลายเป็นเสียงครางแผ่ว ๆ ที่ชายหนุ่มไม่เคยฟังแล้วรู้สึกคึกเท่านี้มาก่อน

"คุณเจฟ คะ คุณเจฟขา อื้อ"

"อ่าห์ แก้วใส คุณดีเหลือเกิน"

"คุณเจฟขา กะ แก้ว อื้อ"

หล่อนเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงกระเส่าทำให้คนถูกเรียกถึงกับสั่นจึงตอบแทนความน่ารักของคนใต้ร่างด้วยการขยับโยกช่วงล่างที่ยังทำงานได้ดีให้เร็วยิ่งขึ้น

จากนั้นไม่นานคนโดนพิสูจน์ความบริสุทธิ์ก็เดินทางถึงที่หมายปล่อยน้ำสีใสชโลมแก่นกายของชายหนุ่มอย่างล้นหลาม ทางด้านเจฟฟรีย์เมื่อรับรู้ว่าคนใต้ร่างไปยังจุดหมายปลายทางสำเร็จก็รีบขยับสะโพกกระแทกร่องสาวอีกสองสามทีลูก ๆ หลายล้านตัวก็ไหลเข้าสู่มดลูกของหญิงสาวแบบไม่ป้องกัน

"สะ เสร็จแล้วก็ อะ เอาออก" แก้วใสเอ่ยเสียงสั่นหลังจากที่ลมหายใจกลับมาเป็นปกติ หล่อนอยากกลับบ้านมากตอนนี้แต่ติดที่ชายหนุ่มยังไม่เอาเจ้านั่นออก คนตัวโตได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้ามุ่ยไม่พอใจเพราะยังไม่เต็มอิ่มรู้สึกอยากพิสูจน์อีกสักรอบสองรอบ

"อะไรกัน ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณบริสุทธิ์ไหม" เขาทำหน้าตายไม่รู้เรื่องทั้งที่จริงรู้เต็มอก

"ไม่จริงคุณรู้ ไหนบอกว่าแค่ครั้งเดียวไง" แก้วใสค้านเสียงขุ่นจ้องตาชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้ เจฟฟรีย์เองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกันด้วยนิสัยไม่เคยโดนขัดใจจึงค่อย ๆ ขยับสะโพกสร้างความทรมานแก่หล่อน

"ผมพูดแบบนั้นก็จริงแต่ไม่ได้บอกนี่ว่าใส่ครั้งเดียวแล้วถอดเลย"

"นี่คุณ อ่ะห์ ยะ อย่าขยับ อื้อ"

"หึหึ คุณอยากให้ผมทำอะไรบอกมาสิแก้วใส"

"คะ คุณเจฟ ยะ อย่าทำ"

"อะไรนะขยับอีกเหรอ โอเคผมยอม"

"มะ ไม่ใช่ อ่ะห์ อื้ม"

"อยากให้ผมช่วยคุณไหมบอกมาสิครับคนดี"

"ชะ ช่วยแก้วด้วย คุณเจฟขา กะแก้วทรมาน อื้ม"

"จัดไปครับ ผมตามใจคุณ" เจฟฟรีย์เห็นอาการของแก้วใสก็ยิ้มตรงมุมปากอย่างชั่วร้ายเพราะครั้งนี้เขาไม่ได้บังคับแต่หล่อนขอร้องเองช่วยไม่ได้ จากนั้นเตียงขนาดใหญ่ก็สั่นไหวไปตามแรงอารมณ์โดยเฉพาะฝ่ายชายที่ขยันสร้างความทรมานให้ฝ่ายหญิงจนหล่อนต้องอ้อนวอนขอให้เขาช่วยครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความจำยอม

ภายในห้องนอนของชายหนุ่มตอนนี้สองร่างกำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียงราวกับเป็นคู่รักก็ไม่ปานหลังจากทำเรื่องอย่างว่าเสร็จสิ้น หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวเป็นคนแรกจึงลืมตาขึ้นแล้วมองคนเจ้าเล่ห์ที่หลอกล่อให้ตนเองยินยอมมอบกายให้เชยชมครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความรู้สึกหลากหลายแต่ที่แน่ ๆ หล่อนไม่ได้เกลียดเขา

"คนบ้า ไม่รักษาคำพูด น่าหยิกตัวให้เนื้อเขียวนัก อูวววว เจ็บจัง"

"เจ็บก็ไม่ต้องลุก" น้ำเสียงแหบ ๆ ของเขาดังเข้ามาในหูของหญิงสาว ชายหนุ่มตื่นเพราะแรงขยับของคนในอ้อมกอดแล้วจ้องที่เต้าอวบสองลูกตาเป็นมัน

"อ้ายยยยยย อย่ามองนะ"

"เห็นมาหมดแล้วจะอายอะไรกัน"

"คุณไม่อายแต่ดิฉันอาย หันหลังเดี๋ยวนี้เลย"

"หึหึ โอเค ๆ ยอมก็ได้"

ชายหนุ่มยอมทำตามที่หญิงสาวบอกอย่างว่าง่ายเพราะสงสารทั้ง ๆ ที่ปกติไม่เคยยอมใครแต่ทำไมกับหล่อนเขาถึงต้องยอม เจฟฟรีย์ยิ้มน้อย ๆ กับความคิดของตนเอง ส่วนแก้วใสเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มหันหลังเรียบร้อยก็หย่อนเท้าลงบนพื้นแล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูสีขาวที่ตกอยู่ข้าง ๆ เตียงติดมือไปด้วย

หญิงสาวเข้ามาในห้องน้ำลงกลอนเสร็จก็รีบไปส่องกระจกเพื่อสำรวจความเสียหาย เมื่อเห็นร่องรอยที่เขาทำเอาไว้ก็เกิดอาการหน้าแดงเพราะฉาก 18+++++ ผุดเข้ามาในหัวอย่างชัดเจน ยิ่งได้เห็นรอยตรงโคนขาอ่อนใกล้ ๆ จุดสงวนก็ยิ่งอาย

"คนหื่น ไหนบอกว่ารอบเดียว คนบ้าใส่รอบเดียวนะสิ" หล่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิวคาดโทษชายหนุ่มในใจก่อนจะไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายจะได้รีบกลับบ้านเสียที กว่าจะอาบน้ำเสร็จใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะไม่มีสมาธิ สมองน้อย ๆ ของหล่อนคิดแต่เรื่องที่ชายหนุ่มสอนบนเตียงอย่างห้ามไม่อยู่

"เสร็จแล้วเหรอ ทำไมอาบน้ำนาน ผมคิดว่าคุณเป็นอะไรไปแล้ว"

"เออ คือ ดิฉันคิดอะไรเพลินไปหน่อยเลยอาบน้ำช้า"

"นี่เสื้อผ้าของคุณ ผมให้ลูกน้องไปซื้อมา"

"ขะ ขอบคุณค่ะ"

"อ้อ ระหว่างผมอาบน้ำคุณก็คิดเลยจะเอาอะไรไปบ้าง ผมจ้างคุณทำงานแล้วอย่าเพิ่งกลับผมจะไปส่งเอง"

ชายหนุ่มสั่งจบก็รีบก้าวเท้าเข้าห้องน้ำทันทีไม่รอฟังคำตอบของหญิงสาว เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องน้ำล็อกประตูเสร็จสรรพก็ถอนหายใจออกมาดัง ๆ เพราะความต้องการของร่างกายมันยังไม่หมด เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมถึงได้รู้สึกคอแห้งอยากจับแก้วใสคว่ำบนเตียงอีกครั้งกับการได้เห็นหล่อนใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ ในชีวิตของเขาเคยเห็นผู้หญิงเปลือยกายมานักต่อนักแต่อาการอย่างว่าก็ไม่เคยมี ต่างจากแก้วใสแค่เห็นเท่านี้ร่างกายก็มีปฏิกิริยาแทบจะควบคุมไม่ได้

"ผมตกลงจากคุณมาเป็นแม่อุ้มบุญ"

"เยสสสส ขอบคุณค่ะคุณเจฟ"

"ว่าแต่คุณโอเคใช่ไหมที่ต้องไปอยู่กับผม"

"ยินดี ดิฉันไม่มีปัญหา"

"ก็ดี งั้นเดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านแล้วรับกลับมาเลย"

"ฮะ!ไหนว่าจะให้เวลาเตรียมตัวก่อนหนึ่งสัปดาห์ ดิฉันว่า/ผมไม่ชอบคนขัดคำสั่ง"

บทสนทนาของทั้งสองคนก่อนที่รถสุดหรูจะมาจอดอยู่หน้าบ้านหญิงสาวซึ่งนั่งตัวเกร็งมาตลอดทางเพราะไม่เคยนั่งรถที่มีราคาหลายสิบล้านมาก่อน หล่อนอยากจะห้ามเจ้านายใจแทบขาดแต่ทำไม่ได้เพราะประโยคสุดท้ายของเขาเพียงประโยคเดียว ไม่รู้ว่าคิดผิดคิดถูกที่รับงานนี้แต่ก็รับไปแล้วคงต้องยอมรับผลกรรมที่ตนเองเลือก

"บ้านคุณน่ารักดี คุณอยู่กับใคร"

"ดิฉันอยู่คนเดียว พ่อแม่เสียนานแล้ว"

"ผมเสียใจด้วย เราลงไปกันเถอะ"

"คุณเจฟ คือ ดิฉันขอไปพรุ่งนี้ได้ไหม วันนี้ดิฉันเหนื่อยมาก ไม่มีแรงจะเก็บของ" หล่อนขอด้วยน้ำเสียงเหนื่อยแต่แก้มแดงเปล่งปลั่งเพราะเขินเมื่อคิดถึงกิจกรรมที่ทำให้หมดแรง ชายหนุ่มอมยิ้มน้อย ๆ ตรงมุมปากหลังจากได้เห็นแก้วใสแก้มแดงจึงตอบตกลง ทำให้ลูกน้องที่ติดตามมาด้วยถึงกับงงเพราะคนอย่างเจฟฟรีย์ยอมทำตามความต้องการของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างง่ายดายซึ่งไม่ใช่นิสัยของเจ้านายหนุ่มเลยสักนิด

"ผมตกลงแต่ขอเข้าไปบ้านคุณด้วยคน"

"อะไรนะคะ คุณเจฟจะเข้าไปในบ้านด้วย"

"อืม ทำไม หรือ คุณมีความลับ"

"ปะ เปล่า คุณเจฟตามสบายเลยค่ะ" แก้วใสเดินนำเจ้านายคนใหม่เข้ามาในบ้านหลังเล็ก ๆ ของตนเองที่สร้างชั้นเดียวอย่างจำใจ บ้านของหล่อน มีสองห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ หนึ่งห้องครัวและมีห้องนั่งเล่นอยู่ข้างหน้าสุด

เจฟฟรีย์นั่งลงบนโซฟาตัวเก่าเรียบร้อยก็หันไปมองรอบ ๆ ตัวด้วยความสนใจเพราะเกิดมาก็เห็นแต่บ้านหลังใหญ่โต ถ้าเทียบกันแล้วบ้านของหญิงสาวเล็กกว่าบ้านคนใช้ของเขาเสียอีก

"ผมเปลี่ยนใจแล้วคืนนี้คุณไปนอนกับผมก็แล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยมาเก็บของ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันอยากนอนที่บ้านของตัวเอง"

"ไม่ได้ผมกลัวว่าลูกของผมจะอึดอัด"

"ลูก!ลูกใคร"

"ลูกของผมในท้องของคุณไง ผมปล่อยไปตั้งเยอะ"

"นะ ไหนคุณเจฟบอกว่าจะใช้หมอ แสดงว่าตอนที่เรา เออ คุณเจฟไม่ได้ป้องกัน"

"ถูกต้อง ผมเปลี่ยนใจแล้ว ลูกของผมต้องเกิดแบบธรรมชาติเท่านั้น"

"ตะ แต่ในสัญญา ระบุว่าต้องใช้หมอ"

"คุณไม่อ่านเหรอ ในสัญญาเขียนว่า ทุกอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาตามที่ผมต้องการ"

"ไม่จริง"

"จริง นับจากวันนี้ต่อไปเราต้องนอนด้วยกันจนกว่าคุณจะท้อง" หญิงสาวพูดไม่ออกสมองมึนไปทันทีเมื่อได้ยินว่า นอนด้วยกัน หล่อนอยากกรีดร้องดัง ๆ ให้สาสมกับความสะเพร่าของตนเองที่ไม่อ่านเนื้อหาสัญญาให้ละเอียดก่อนลงชื่อ

แล้วแบบนี้หล่อนต้องโดนเขา อึ้บ อีกกี่ครั้งถึงจะท้องแล้วถ้าไม่ท้องอะไรจะเกิด ไม่ต้องนอนถ่างขาให้เขาทั้งวันทั้งคืนเลยเหรอ หญิงสาวคิดอย่างอนาถใจก่อนจะทิ้งตัวนอนบนโซฟาเหมือนคนไร้วิญญาณจึงไม่เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่ม