หลังกลับมาจากกระบี่ก็ดูเหมือนความรักของสองสามีภรรยาจะหวานชื่นราวกับคู่รักที่เริ่มต้นกันด้วยความรักความเข้าใจ ถ้ามีเวลาคีรินทร์มักพาเธอออกไปทานอาหารนอกบ้าน รวมทั้งไปเดินเล่นตามตลาดนัดตามที่เธอเรียกร้อง เช่นเดียวกับวันนี้ ที่ดาวเรืองร้องขอให้มาเดินเล่นพาชมสินค้าตลาดนัดชวนให้หวนนึกถึงตลาดกลางคืนแถวบ้านนอกที่ตนมักจะชอบนัดเพื่อนไปเที่ยวกัน
“อะไร?”
คีรินทร์หันมาถามคนตัวเล็กที่สะกิดเขาให้หยุดเดิน ก่อนที่จะพบกับรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจของเจ้าหล่อน จากนั้นเขาจะถึงบังอ้อในเวลาต่อมา
“ขอเอาน้องไปเลี้ยงได้ไหมคะ”
ดาวเรืองอ้อนเสียงหวาน พลางชี้ไปที่เจ้าหมาขนปุยในกรง ทำให้เขาต้องส่ายหน้าปฏิเสธทันที
“ไม่ได้! พี่ไม่ชอบสัตว์ที่มีขน”
“นะคะพี่คีย์ แค่ตัวเดียวเองนะ”
เธอดึงแขนเขาเขย่าเบาๆ ทำเสียงน้อยเสียงใหญ่ให้เขาอนุญาต แต่ชายหนุ่มกลับใจแข็งไม่ยอมง่ายๆ
“ตัวเดียวก็ไม่ได้ กลับบ้านได้แล้ว”
พูดจบคีรินทร์ก็คว้
