“ลีอา พี่ชินนั่งมองเธอมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วอ่ะ” ใยไหมเอ่ยทักขึ้น เธอนั่งมองรุ่นพี่ชินอยู่นานถึงเห็นสายตาของเขาที่มองมา พอมองตามจุดที่สายตาของเขาโฟกัสก็พบว่าเป็นลีอาที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ
“พี่ชินสนใจเธอหรือเปล่า ดูดิจ้องไม่กระพริบตาเชียว”
“ไม่หรอกน่า” ฉันเหลือบสายตาขึ้นไปมองตามที่ใยไหมพูดแล้วก็เห็นว่าเป็นจริงตามนั้น อดไม่ได้ที่จะหันไปมองกราฟฟิกที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามกัน กราฟฟิกหันหลังกลับไปมองดูโต๊ะประจำของกลุ่มรุ่นพี่ปีสามก็เห็นว่าเตชินทร์มองลีอาเขม็ง
“เปลี่ยนที่นั่งกันไหม” เสียงทุ้มต่ำแฝงไว้ด้วยความเป็นห่วงใย กราฟฟิกมองจ้องหน้าลีอานิ่ง รับรู้ถึงความรู้สึกอึดอัดกังวลออกมาจากสีหน้าและนัยย์ตาคู่นั้น
“อืม” ฉันพยักหน้าตอบ พอใยไหมทักแบบนั้นฉันก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา พอช้อนสายตาขึ้นไปมองก็เห็นดวงตาคมกริบคู่นั้นจ้องมองดูอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาดูเรียบเฉยมีแต่แววตาเป็นประกายนั่นที่ทำให้ฉันกระสับกระส่ายอย
