"เจ็บมั้ย"
ทันทีที่เข้ามานั่งในรถเขาหันไปมองใบหน้าของปลายฝนใกล้ๆทันที
"ช้ำเลย"
"แม่ง กูถนอมของกูมาอย่างดี"
เป็นครั้งแรกที่ปลายฝนได้ยินเขาพูดคำหยาบออกมา พายุหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทราคาแพงแล้วต่อสายหาใครบางคน
"อะไรที่สั่งซื้อจากบริษัทของคุณพิสุทธิ์ยกเลิกคำสั่งซื้อให้หมดเลยครับ"
"ไม่มีอะไรครับ แล้วก็อะไรที่เขาร่วมลงทุนกับเราถอดเขาออกไปเลยครับ ผมไม่ต้องการทำธุรกิจร่วมกับเขา จัดการให้ผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับอาธนิก"
ไม่รอให้ปลายสายได้ถามความเป็นมาเขาก็ชิงตัดสายเลขาของพ่อทันที เขาจำนายพิสุทธิ์ได้ เพราะว่าเห็นชายคนนี้เข้าออกที่บริษัทของพ่อเขาบ่อยๆ
"ทำไมไม่ห้ามพี่อ่ะ"
เขาหันไปถามปลายฝนที่นั่งมองเขาตาแป๋วอยู่ข้างๆ
"ห้ามแล้วจะฟังหรอคะ"
"ไม่ฟัง"
เขาหลุดยิ้มก่อนจะใช้มือยีผมหญิงสาวด้วยความเอ็นดู
"งืออ พอแล้ว ผมหนูยุ่งหมดแล้วค่ะ"
ในขณะที่ทั้งสองหยอกล้อการอยู่นั้น หน้าจอโทรศ
