EP.22 น้องจะพยาบาลพี่ชายเอง
“พอดีคิดได้ว่ามีธุระ เดี๋ยวฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” จู่ๆ ดิยานะห์ก็เดินกลับออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“ขอโทษนะดิยานะห์ ผมรักคุณไม่ได้จริงๆ” ชีคหนุ่มรำพึงแผ่วเบา ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเธอเสียใจทว่าเขากับเธอคงเป็นได้แค่เพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น
ดิยานะห์ก้มหน้าซ่อนหยาดน้ำตาวิ่งกลับออกมาจากห้องของชีค ราเซมจึงชนเข้ากับสาวใช้ที่กำลังยกถ้วยซุปที่เธอนำมาฝากจนหกเลอะเทอะ
“พี่ดิยานะห์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เซรินะห์ซึ่งยืนอยู่แถวนั้นพอดีรีบเดินเข้ามาดู เมื่อเห็นว่าซุปหกเลอะเสื้อผ้าของดิยานะห์เธอจึงรีบเข้าไปช่วยสาวใช้เช็ด จึงไม่ได้สังเกตใบหน้าที่ร่ำๆ จะร้องไห้ของดิยานะห์
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” ดิยานะห์ปัดมือเซรินะห์ออกอย่างแรง ดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาจ้องมองใบหน้าหญิงสาวด้วยความเกลียดชัง ถ้าเพียงแต่เมื่อสิบแปดปีก่อนท่านชีคไม่เก็บมารหัวใจคนนี้มาเลี้ยงเธอคงไม่ต้องมาเสียใจเช่น
