EP.4 จะรักษารอยยิ้มนี้ไว้ด้วยชีวิต

1218 Words

EP.4 จะรักษารอยยิ้มนี้ไว้ด้วยชีวิต “กลับไปที่ศูนย์” ชายหนุ่มสั่งเสียงเรียบ พลขับมุ่งหน้าไปยังศูนย์วิจัยสัตว์ทันที ชายหนุ่มส่งสิงโตน้อยให้กับเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์วิจัยก่อนจะเดินทางกลับคฤหาสน์ด้วยความเหนื่อยล้า เนื้อตัวที่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ กระดุมหลายเม็ดถูกปลดออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อหนั่นแน่นของชายหนุ่ม “พี่ราเซม” เสียงเล็กใสร้องเรียกพี่ชาย ก่อนจะวิ่งโผเข้าหาด้วยความดีใจเมื่อเห็นว่าพี่ชายกลับเข้ามาในคฤหาสน์ ราเซมก้มตัวลงรับเด็กสาวในวัยหกขวบที่กำลังกระโจนเข้าหาเขา จากนั้นจึงอุ้มเธอขึ้นมากอดด้วยความคิดถึง แค่เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่เขาออกจากคฤหาสน์ไป กลับทำให้เขาคิดถึงน้องสาวตัวน้อยเหลือเกิน คิดแล้วก็อดขำไม่ได้ เมื่อครั้งที่เขาเรียนอยู่อังกฤษ ชายหนุ่มกลับบ้านแทบทุกเสาร์อาทิตย์เพื่อมาหาเซรินะห์ เด็กสาวตัวน้อยที่ขโมยหัวใจของเขาไปตั้งแต่วันแรกที่ได้สบตาคู่นี้ ชีคราเซมวางเด็กสาวลง เซรินะห์หน้าบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจทันที “เดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จก่อนแล้วจะมาอุ้มน้องดีมั้ยครับ ตอนนี้พี่ตัวเหม็น ถ้ากอดน้อง น้องก็จะพลอยตัวเหม็นไปด้วย” ชีคหนุ่มย่อตัวลงพูดกับเด็กน้อย ใบหน้าของเซรินะห์แย้มยิ้มก่อนจะดันพี่ชายตัวโตให้ออกเดิน “งั้นก็รีบๆ ไปอาบน้ำสิคะ น้องอยากให้พี่ชายอุ้มอีก” “ยัยหนูไปกวนอะไรพี่เขาอีกแล้วล่ะนั่น” ชีคฮาดีนเดินเข้ามาหาบุตรสาว ถึงแม้ว่าเซรินะห์จะไม่ใช่สายเลือดของเขา แต่เขาก็รักราวกับว่าเธอคือเลือดเนื้อเชื้อไขอีกคน “ท่านพ่อ” เซรินะห์ละความสนใจจากพี่ชายวิ่งไปกอดชีคฮาดีน ทันที “ไหนมาให้พ่อหอมแก้มให้ชื่นใจหน่อยสิ” เด็กหญิงตัวน้อยเอียงแก้มให้บิดาด้วยท่าทางน่ารักน่าชัง ชีค ฮาดีนก้มลงหอมแก้มบุตรสาวพร้อมกับเปล่งเสียงหัวเราะด้วยความถูกใจ ใบหน้าของเซรินะห์เหยเก มือป้อมเล็กถูแก้มของตนเองไปมา “หนวดของท่านพ่อจั๊กจี้” เด็กน้อยหัวเราะร่า ก่อนจะยิ้มกว้างให้บิดา ชีคฮาดีนมองหน้าบุตรชาย ภายในใจของชายต่างวัยทั้งสองได้ให้สัญญาไว้กับตนเอง เขาจะไม่มีวันให้ใครหน้าไหนมาพรากรอยยิ้มอันสดใสของแม่หนูน้อยคนนี้ไปจากพวกเขาอย่างเด็ดขาด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแม่หนูน้อยจะต้องมีแต่รอยยิ้มเท่านั้น... “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับท่านพ่อ” ชีคราเซมเดินขึ้นไปยังชั้นสองของตัวคฤหาสน์ คฤหาสน์อัชมา-วีย์มิได้เลิศหรูดั่งคฤหาสน์ของชีคท่านอื่นๆ ถึงแม้จะกว้างขวางแต่กลับเรียบง่าย เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่สามารถใช้งานได้จริงทุกชิ้น มิใช่แค่เพียงตั้งโชว์เพื่อบ่งบอกฐานะของเจ้าของบ้าน คฤหาสน์ทั้งหลังเป็นสีส้มอิฐเพราะถึงแม้ว่าคฤหาสน์จะปลูกในพื้นดินที่อุดมสมบูรณ์เยื้องมาทาง รัฐกัลซาร์แต่ด้วยสภาพภูมิอากาศการสร้างคฤหาสน์สีขาวคงทำให้คฤหาสน์ดูไม่จืดเสียมากกว่าจะดูงดงามดั่งที่ควรจะเป็น ชีคราเซมและชีคฮาดีนเป็นคนที่ค่อนข้างสมถะจนถูกขนานนามว่าชีคผู้ติดดิน มาดเซอร์ และมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่จะชม้ายชายตาสักเพียงไรทว่าในสายตาของชีคหนุ่มก็มีแค่เพียงเซรินะห์ และฝูงสัตว์ที่เขาดูแลอยู่เท่านั้น “มาดูสิว่าตุ๊กตาตัวนี้เป็นของใคร” หญิงวัยกลางคนร่างเล็กทว่าเจ้าเนื้อเดินถือตุ๊กตาเข้ามาหยุดอยู่กลางห้องโถง “น้องตุ๊กตาของหนูเองค่ะนมซะห์” เซรินะห์วิ่งไปหาแม่นม พากีซะห์หมายจะเอาตุ๊กตาของตนมาเล่น ทว่าแม่นมกลับชูตุ๊กตาขึ้นสูง จนเด็กสาวตัวน้อยเอื้อมไม่ถึง “คุณหนูทิ้งตุ๊กตาตัวนี้ไปแล้วมิใช่หรือคะ แล้วจะมาบอกว่าเป็นของคุณหนูได้อย่างไรกัน” “หนูไม่เคยทิ้งน้องตุ๊กตาตัวนี้สักหน่อย เมื่อเช้าหนูก็ยังเล่นกับน้องตุ๊กตาอยู่เลย” เด็กน้อยโต้เถียงสีหน้าไม่พอใจที่โดนกล่าวหาเช่นนั้น “ไม่จริงหรอกค่ะ นมเห็นตุ๊กตาตัวนี้ถูกทิ้งอยู่ที่สนามหญ้า ไม่มีเจ้าของเสียหน่อย” “ตะแต่...หนูแค่วางมันไว้ หนูไม่ได้ทิ้งมันสักหน่อยนี่คะ” เซรินะห์น้ำตาคลอจนชีคฮาดีนต้องเดินเข้าไปปลอบ “อย่าร้องไห้ ลูกพ่อคนเก่งต้องไม่ร้องไห้กับเรื่องแค่นี้รู้มั้ยครับ” ชีคฮาดีนลูบผมหยักศกด้วยความเอ็นดู “นมจะให้ตุ๊กตาตัวนี้คืนคุณหนู แต่คุณหนูต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ทิ้งของเล่น และจะเก็บของเล่นทุกชิ้นหลังจากเล่นเสร็จแล้ว” พากีซะห์ยื่นข้อเสนอ ชีคฮาดีนมองหญิงวัยกลางคนด้วยสายตาชื่นชม เขาคิดไม่ผิดจริงๆ ที่รับพากีซะห์เข้ามาดูแลเซรินะห์ในฐานะแม่นม เพราะเธอทำหน้าที่ด้วยหัวใจของเธอมิใช่เพียงเพราะหน้าที่ เธอรักและใส่ใจเซรินะห์ราวกับว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ และสิ่งที่เขาอยากขอบคุณแม่นมคนนี้เหลือเกินก็คือคำสอนดีๆ เกี่ยวกับระเบียบวินัย และสิ่งที่เด็กผู้หญิงจะต้องเรียนรู้ให้สมกับเป็นกุลสตรีซึ่งเขาและราเซมไม่มีทางสอนได้อย่างแน่นอน “หนูสัญญาค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยรับคำแข็งขัน ดวงตากลมโตจ้องมองตุ๊กตาด้วยความหวัง “แต่อีกสามวันนมถึงจะคืนตุ๊กตาตัวนี้ให้คุณหนูนะคะ นมต้องทำโทษคุณหนูเสียก่อน” แม่นมเดินหันหลังกลับไปพร้อมตุ๊กตาตัวโปรดของเด็กสาว เซรินะห์มองตามตาละห้อย “ไม่เป็นไรหรอก อีกสามวันก็ได้ตุ๊กตาคืนแล้ว สามวันนี้ก็มาเล่นกับพ่อแทนดีมั้ยครับ” ชีคฮาดีนอุ้มเซรินะห์ก่อนจะพาเดินออกไปในสวน งานอดิเรกของชีคฮาดีนคือการปลูกต้นไม้โดยมักมีแม่หนูเซรินะห์คอยหยิบจับช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งดูเธอจะชอบและเพลิดเพลินกับการพรวนดิน รดน้ำ ใส่ปุ๋ย เสียจนลืมตุ๊กตาตัวโปรดไปชั่วขณะ “เซรินะห์ไปศูนย์วิจัยกับพี่มั้ย” เสียงคุ้นหูดังมาจากด้านหลัง เซรินะห์ทิ้งบัวรดน้ำวิ่งไปหาพี่ชายทันที “ไปค่ะ” เซรินะห์ดีใจจนยิ้มแทบไม่หุบ “พี่มีอะไรจะให้น้องดู รับรองน้องต้องชอบแน่ๆ” “จริงเหรอคะ” เด็กสาวตัวน้อยเอื้อมมือเล็กไปจับมือพี่ชายไว้แน่น “ผมขอตัวเซรินะห์เดี๋ยวเดียวนะครับท่านพ่อ” ชีคราเซมย่อตัวลงอุ้มเซรินะห์ก่อนจะหันไปบอกบิดา “อย่ากลับค่ำนักล่ะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more