Aslan 9
Doruk işkencesine ara verip dışarı çıktığında, odaya sessizlik çöktü. Vücudumdaki ağrılardan, yaralarımın sızlamasından acıyla inliyordum. Dişlerimi o kadar çok sıkıyordum ki çenem bile ağrıyordu.
Yemek yedikten sonra kaldığı yerden devam edecekmiş. Ama benim daha fazla işkenceye takatim yoktu.
Açlıktan midemde kramplar oluyordu. Nefesim kokuyordu. Ağzımın içine sanki yapıştırıcı dökülmüş gibi tükürüğüm ağzıma yapışıyordu. Bir lokma ekmek bile ağzıma koymadılar. Ama bir lokma ekmek bir tarafa, suya bile muhtaç haldeydim. İçine düştüğüm durumdan kurtulmam neredeyse imkansız. Selvi’ye boyun eğmektense ölmeyi tercih ederim.
Yatakta bitkin halde uzanırken düşüncelerim dağınıktı. Her nefes aldığımda canım çok yanıyordu. Doruk’un vahşice beni dövmesi tekrar gözlerimin önüne gelirke
