ตอนที่ 11
“เอาละ สรุปให้น้องดาร์ลิงอยู่นี่แหละ เดี๋ยวน้องนอนห้องพี่ก็ได้ ยังไงพี่ก็นอนห้องไอ้พร้อมอยู่แล้ว”
พี่ภีมเสนอขึ้นแต่ฮันเตอร์กลับแย้งเสียงแข็ง
“นอนห้องมึงก็ต้องวุ่นวายย้ายของอีก”
“แล้วจะให้น้องนอนไหน ห้องมึงหรือไง”
“เออ”
ทุกสายตาหันมองหน้าฮันเตอร์รวมทั้งฉันด้วย เขาเกาหลังหูตัวเองก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง
“มองอะไรกันวะ จะนอนไหนก็นอนสิ”
“แล้วนั่นมึงจะไปไหน”
พี่พร้อมทักขึ้นเมื่อจู่ ๆ ฮันเตอร์ก็หุนหันเดินออกไป
“เสือก”
“อ้าว ไอ้เหี้ยนี่เพื่อนถามดี ๆ”
“มึงก็ไปแหย่มันไอ้พร้อม มึงก็รู้เวลาเพื่อนมึงเขินเป็นยังไง”
“ฮันเตอร์เขินอะไรเหรอคะ”
ฉันเสนอหน้าเข้าไปถามพี่ภีมและพี่พร้อมซึ่งทั้งคู่ไม่ตอบเพียงแต่หัวเราะ
หึหึ แทน
“เธอนี่มันยุ่งยาก วุ่นวายจริง ๆ”
ฮันเตอร์บ่นขณะขับรถเข้ามาจอดในคอนโดฉัน ไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนา ตัวเองเป็นคนบังคับให้ฉันอยู่บ้านตัวเองแท้ ๆ แล้วถ้าเขาไม่เป็นคนมาส่
