บทที่ 6

606 Words
นาคนาคา ๖ "กินข้าวซะ" พอเดินมาถึงห้องเรียนน้ำฝนก็ส่งข้าวกล่องให้กับพริกแกง "อะไรของแก" "ก็ข้าวกล่องไงแกยังไม่ได้กินข้าวเลยไม่ใช่เหรอ" ที่จริงน้ำฝนก็ยังไม่ได้กิน เธอเดินเข้าไปที่โรงอาหารเพื่อจะไปต่อแถว แต่ก็เจอนาคาก่อน เขาวานมาแบบนั้นเธอเลยไม่ปฏิเสธ "แกเนี่ยนะซื้อข้าวกล่องมาให้ฉัน" พริกแกงรับข้าวกล่องจากมือของน้ำฝนแล้วรีบมาเปิดกินเพราะกำลังหิว "ค่อยๆ กินสิวะเดี๋ยวก็ติดคอ เราไปเอาน้ำมาให้แล้วกัน" แล้วน้ำฝนก็เดินกลับไปที่โรงอาหารเพื่อที่จะซื้อน้ำมาให้เพื่อน เดินพ้นห้องเรียนออกมาก็เจอกับนาคาที่กำลังเดินกลับเข้ามาในห้องเรียน ในมือของนาคามีน้ำมาด้วยขวดหนึ่ง เขาส่งน้ำขวดนั้นให้กับน้ำฝน "อะไรของนาย" "จะไปซื้อน้ำไม่ใช่เหรอรับไปสิ" แล้วนาคาก็วางน้ำใส่มือของน้ำฝน "เป็นห่วงกันมากล่ะสิท่า" น้ำฝนถือน้ำขวดนั้นเดินตามหลังนาคามาแบบน้อยใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะน้อยใจเขาในฐานะอะไร แม้แต่หางตาเขายังไม่แลเธอเลย พอนาคาเดินเข้ามาถึงห้องเรียนก็เดินไปนั่งโต๊ะประจำด้านหลัง ส่วนพริกแกงกำลังตั้งใจกินข้าวกล่องนั้นก็เลยไม่ได้สังเกตว่ามีใครนั่งมองอยู่ "น้ำ.." พอน้ำฝนเดินกลับเข้ามาถึงก็ยื่นน้ำให้กับพริกแกง "แกไปซื้อน้ำที่ไหน ทำไมเร็วจังเลยวะ" ปากถามเพื่อนแต่มือก็จับขวดน้ำนั้นมาเปิดฝาแล้วยกขึ้นดื่ม ทันใดนั้นสายตาของพริกแกงก็มองไปเห็นนาคาที่นั่งอยู่ด้านหลังซึ่งกำลังมองมาที่เธอ พรวด!! น้ำที่กำลังจะกลืนเข้าไปก็สำลักออกมาจนหมด "เฮ้ย.. แกเป็นบ้าอะไรวะฉันเปียกหมดเลย" น้ำที่พริกแกงพ่นออกมาโดนตัวของน้ำฝนเต็มไปหมด "ขอโทษนะเพื่อนเราไม่ได้ตั้งใจ" 17 : 00 น. "วันนี้ทำอะไรอยู่ทำไมมาค่ำจังเลยนาคา" ทุกทีนาคาต้องมาถึงที่ร้านสี่โมงเย็น "ขอโทษครับ" เขากล่าวคำขอโทษแล้วก็รีบไปเสิร์ฟอาหาร ร้านค้าร้านนี้จะเปิดตั้งแต่ ตอนเย็นไปจนถึง 4 ทุ่ม แต่นาคาขอกลับตอน 1 ทุ่ม เพราะกลัวแม่จะสงสัย "ขอข้าวผัด" มันคือเสียงกลุ่มสาวๆที่มาทานข้าวตอนเย็นทุกวัน ตั้งแต่นาคามาทำงานพิเศษที่ร้านนี้ ลูกค้าเริ่มจะเยอะขึ้น..ส่วนมากจะเป็นสาวๆ มากกว่า "ได้แล้วครับ" แล้วนาคาก็วางอาหารลงที่โต๊ะของลูกค้า ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นไม่มีใครสนใจอาหารเลย พวกเธอสนใจคนที่มาเสิร์ฟมากกว่า 19 : 00 น. "ผมกลับก่อนนะครับป้า" ก่อนที่นาคาจะออกมาป้าเจ้าของร้านก็ยื่นเงินค่าแรงให้ "ขอบคุณครับ วันนี้ผมมาเลททำไมป้ายังให้เต็มจำนวนอีกล่ะครับ" "รับไปเถอะ" ป้ารู้ดีว่าที่ร้านของนางขายดีก็เพราะอะไร เขาขอรับเงินค่าแรงทุกวัน จะได้มีเงินไปซื้อกินและก็ซื้ออุปกรณ์การเรียนที่ต้องการโดยที่ไม่ต้องลำบากแม่มากนัก ระหว่างทางที่เดินกลับมากระท่อมปลายนา เหมือนมีเสียงอะไรสักอย่างตามหลังมาตลอดทาง เขาสังเกตแบบนี้มาหลายวันแล้ว 🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD