สูตรรักฉบับคนเถื่อน

สูตรรักฉบับคนเถื่อน | 02

๒

@ภายในร้านอาหาร

"น้ำอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"

"อะไรก็ได้ค่ะ" แว๊บหนึ่งที่ดวงตาคมกริบตวัดขึ้นมองคนตัวเล็ก เห็นเธอทิ้งสายตามองไปรอบๆ ร้าน ชื่นชมการตกแต่งที่ค่อนข้างหรูหราสะดุดตาอย่างตื่นเต้น มุมปากหนากระตุกยิ้มบางๆ อย่างน้อยๆ การแสดงออกและชื่นชอบแม้เพียงน้อยนิดของเธอมันก็สร้างความพึงพอใจให้เขาอยู่ดี

"เฮียให้น้ำเป็นคนสั่งดีกว่า" ว่าจบ เมนูอาหารก็ถูกเลื่อนไปวางตรงหน้าคนตัวเล็กแทน

"น้ำไม่ค่อยถนัด..."

"ไม่เป็นไรครับ น้ำอยากกินอะไรเฮียก็จะกินแบบน้ำ" คนตัวเล็กเอียงคอมองเพียงนิด แต่ชายหนุ่มเลือกที่จะฉีกยิ้มอวดเสน่ห์บนใบหน้าหล่อเหลาให้ปรากฏออกมา

"แน่ใจเหรอคะว่าอยากกินแบบน้ำ"

"ครับ"

"สำหรับน้ำ ไข่เจียวฟูๆ ข้าวสวยร้อนๆ พริกน้ำปลาถ้วยเล็กๆ แค่นั้นก็อิ่มท้องแล้วค่ะ"

"จริงดิ"

"จริงค่า..." หญิงสาวลากเสียงยาว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมเปิดเมนูอาหารแต่โดยดี

"มีแต่แพงๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ"

"สั่งมาเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจราคา"

"แต่น้ำเกรงใจเงินในกระเป๋าเฮียไฟนะคะ" ชายหนุ่มหลุดระบายรอยยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู มือหนาเลื่อนไปบีบแก้มคนตัวเล็กเบาๆ

"เราไม่รู้เหรอว่าเฮียมีงานทำ มีเงินใช้ สามารถเลี้ยงข้าวสาวได้ตลอดชีวิต"

"..."

"แต่สาวที่เฮียอยากเลี้ยง มีแค่น้ำนะ"

"หึ หยอดเก่งจังเลยนะคะ เฮียจะมีดีครบทุกอย่างเลยเหรอ"

"ไม่หรอกครับ ถ้าเฮียมีดีทุกอย่างแบบที่เธอว่าจริงๆ ป่านนี้เธอเปิดใจให้เฮียมากกว่าเดิมแล้ว" หญิงสาวช้อนสายตามองคนตัวโตเพียงนิด รอยยิ้มบางๆ ผุดระบายออกมา เธอรู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง

"น้ำอยากกินต้มยำปลาน้ำใสค่ะ" ชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมาแทนคำตอบ เขายอมพยักหน้ารับพลางโบกมือเรียกพนักงานมารับเมนู

หลากหลายเมนูที่วางตรงหน้า หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ทุกอย่างดูดีและน่าทานทั้งหมด ติดตรงราคาแรงจนใจหายจริงๆ

"มากันแค่สองคนเองนะคะ คราวหลังเราสั่งเบาๆ เฮียไม่ต้องเอาใจหนูขนาดนี้ก็ได้" สรรพนามที่มักหลุดยามเผลอไหลทำเอาหัวใจแกร่งพองโต

"เกรงใจเฮียตลอดเลยนะ ใจคอจะมองว่าเฮียเป็นคนอื่นตลอดเลยเหรอ"

"เปล่าค่ะ น้ำแค่เสียดายหากเรากินไม่หมด" สีหน้าที่สลดลงของหญิงสาวทำคนที่มองอยู่รู้ในทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไร

"ถ้าอยากกินข้าวไข่เจียววันหลังไปกินที่เพนต์เฮาส์เฮียละกันนะ เดี๋ยวเฮียซื้อไข่ไปไว้ให้" คนฟังคลี่ยิ้มออกมาแทนคำตอบ จากนั้นเธอก็ยอมก้มหน้าทานข้าว แม้จะเกรงใจเขา แต่การที่เธอไม่แตะต้องอะไรเลย นั่นแหละมั้งถึงควรเรียกว่าน่าเกรงใจซ้ำยังเสียน้ำใจเขามากกว่า

เวลาผ่านไป

"ขอบคุณมากนะคะที่เลี้ยงข้าว น้ำอิ่มท้องเพราะเฮียอยู่บ่อยๆ"

"เฮียต่างหากที่ต้องขอบคุณ กินข้าวกับเราอ่ะ เฮียกินได้เยอะมากเลยนะ" มือหนาเลื่อนเข้ามาประคองศีรษะทุยเล็ก แรงรั้งส่งผลให้คนตัวเล็กที่เดินเคียงข้างกันเสียหลักเซลงมาหาเจ้าของมือแทน

"อื้อออ~ เดี๋ยวตกเป็นเป้าสายตานะคะ" ใบหน้าสวยเห่อร้อน ยิ่งอยู่ใกล้ กลิ่นน้ำหอมราคาแพงบนร่างกายของคนตัวโตก็ยิ่งชัดเจน

เวลาอยู่ใกล้เขาเธอมักรู้สึกแปลกๆ หัวใจมักเต้นแรง เธอควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้เลย

"แก้มแดงหูแดงหมดแล้วครับ เขินเป็นเหมือนกันเหรอเรา"

"ปะ เปล่า" ว่าไปพลางเบือนหน้าหนี มือเรียวยกขึ้นมาลูบแก้มของตัวเองเบาๆ ส่งผลให้คนแอบมองลอบอมยิ้มออกมา

"วันนี้น้ำจะกลับบ้าน จะให้น้ำกลับเองหรือว่า..."

"เฮียจะไปส่งเองครับ" คนตัวโตอมยิ้มเมื่อเห็นแก้มขาวผ่องเปลี่ยนเป็นสีชมพูเรื่อ เขาไม่ปฏิเสธตั้งแต่ต้นอยู่แล้วว่าที่ผ่านมาเขาเคยผ่านผู้หญิงมาก่อน และอาการที่หญิงสาวที่เด็กกว่าหลายปีแสดงออก เขารู้ว่าเธอรู้สึกยังไง

รถยนต์คันหรูสีแดงเพลิงทันสมัยบ่งบอกรสนิยมและฐานะของเจ้าของรถได้เป็นอย่างดีว่าเขาอยู่ในระดับไหนเลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านไม้สองชั้นทาสีฟ้าที่มีบางจุดทรุดโทรมลงบ้างแล้ว ดอกไม้รายล้อมตัวบ้านอาจจะบ่งบอกถึงจิตใจผู้ที่อาศัย หญิงสาวไม่เคยปกปิดว่าฐานะทางบ้านของเธอเป็นแบบไหน นี่คืออีกหนึ่งความประทับใจที่ทำให้ผู้ชายที่มีลุกส์ไม่ควรเข้าหาได้ใจของเธอไปครอง

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"

"เฮียอยากเข้าไปไหว้พ่อกับแม่ของเธอจัง" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าหล่อเหลาที่ชะเง้อมอง แสดงความอยากรู้อยากเห็นเข้าไปในตัวบ้านส่งผลให้หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมา

"ปกติชอบเข้าหาผู้ใหญ่แบบนี้เหรอคะ"

"เฮียไม่เคยเข้าหาพ่อแม่ใครนะ เราเชื่อที่ใครต่อใครพูดเหรอเรื่องที่เฮียเจ้าชู้"

"เคยได้ยินมาบ้าง แต่ที่น้ำถาม น้ำไม่ได้หมายความแบบนั้น"

"ถ้าเฮียบอกว่าครอบครัวน้ำคือคนแรกที่เฮียอยากเข้าหาล่ะ เราจะเชื่อเฮียหรือเปล่า?" มือหนาเลื่อนเข้าไปประคองใบหน้าของหญิงสาวคนรัก เธอไม่สามารถหันหน้าหลบไปทางไหนได้เลย

"บอกหน่อยได้ไหม ต้องทำแบบไหนเราถึงจะรับรู้ว่าเฮียจริงใจ ที่เข้าหาก็เพราะบริสุทธิ์ใจ"

"เวลามันจะเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวของมันเองนะคะ น้ำเชื่อแบบนั้น"

"เฮียชอบเวลาที่น้ำแทนตัวเองว่าหนูจัง พูดมันบ่อยๆ ได้ไหมครับ" ทุกครั้งที่ดวงตาสองคู่สบประสาน มันเหมือนมีแรงดึงดูดที่ทำให้เธอและเขาหยุดมองที่กันและกัน

"...ทุกๆ การแสดงออกของเฮียไฟ มันมีความหมายกับหนูนะ" หัวใจคนฟังพองโตขึ้นมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าสวยใสซื่อ ไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอจะเสแสร้งหรือแกล้งทำ ไม่แปลกเหมือนกันที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ไร้มารยา ไม่เคยรู้ว่ารสรักบนเตียงจะเร่าร้อนแบบที่เขาหรือผู้ชายแทบทุกคนชอบหรือเปล่า แต่เธอมีเสน่ห์ดึงดูดให้เขาอยากเข้าหา ทั้งที่ไม่รู้ว่าการตามติดต้อยๆ หรือให้ความสนใจไม่ต่างจากคนคลั่งรัก เขาจะได้อะไรกลับคืนมา แต่ทว่าเขากลับยังรู้สึกสนุกกับการเป็นอยู่แบบนี้ มันไม่มีความรู้สึกเบื่อทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว คนอย่างเขาไม่เคยตามใครแบบนี้เลยด้วยซ้ำไป

การหาผู้หญิงสักคนขึ้นเตียงด้วย เขารู้ว่ามันไม่ยาก แต่หากได้คนที่ถูกใจมาก เขาอยากสัมผัสกับความรู้สึกดีในตอนนั้นมากจริงๆ