MACY COLLIEN
Dahil sa matigas ang ulo ko kaya naman hindi talaga ako sumabay sa kanila kumain. Sumabay ako sa mga kaibigan ko. Para naman hindi niya malaman na nagsisinungaling lang ako sa kanya. Pagkatapos kung kumain ay bumalik na ako sa trabaho ko.
Hanggang ngayon ay nandito pa rin si Roselline. Wala yata siyang balak na umuwi. Alas kwatro na pero nandito pa rin siya at naging outcast ako dahil ibang dialect ang ginagamit nila habang nag-uusap sila. Kinuha ko ang phone ko para i-text si asukal de papa ko.
Me: Sa bahay ako uuwi.
Asukal de papa: Why?
Me: Miss ko na sila nanay.
Asukal de papa: Ihahatid kita.
Me: Huwag na, kaya ko na ang sarili ko.
Asukal de papa: Galit ka ba? Kanina ka pa kasi tahimik at seryoso?
Me: Okay lang ako. Puwede na ba akong umuwi? (tanong ko sa kanya)
A
