เล่ห์ร้ายใจปรารถนา

ยากที่จะลืม

เมื่อฮันน่าเดินออกมาพ้นจากโรงแรม เธอพอจะเดาได้ถึงรถสปอร์ตที่หายไป อีธานคงให้ลูกน้องจัดการ ทำสัญญาการซื้อขายเรียบร้อยแล้ว เธอเดินตรงมาที่ถนนใหญ่ด้วยความรู้สึกเคว้งคว้างในหัวใจ แต่ใครๆ มักจะมองเธอว่าเป็นสาวสวยเซ็กซี่ ที่คงจะชอบอ่อยผู้ชายไปวันๆ แต่ภายใต้ร่างกายที่ดูเย้ายวนชวนให้มองนั้น กลับซ่อนความรวดร้าวไว้ภายในใจ เพราะเธอไม่คิดที่จะรักใคร และไม่อยากเอาใจเข้าไปเกี่ยวข้องกับชายใดเลย เพราะเธอมีปมความหลังเกี่ยวกับบิดามารดา ชีวิตของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ต้องปากกัดตีนถีบกว่าจะเรียนจบมาได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ปื้น! ปื้น! ปื้น! เสียงแตรรถดังขึ้น พร้อมกับตีไฟเลี้ยวมาจอดข้างฟุตบาทที่เธอกำลังเดินเหม่อลอย หญิงสาวรู้สึกตกใจเล็กน้อยก่อนจะทำให้ใบหน้าเป็นปกติ เมื่อพบว่าชายที่นั่งมาในรถนั้นคือเควินเจ้านายอีกคนของเธอ

"คุณฮันน่า มาเดินในที่เปลี่ยวๆ แบบนี้ได้ยังไงคุณมากับใคร ขึ้นรถเร็วเข้าเดี๋ยวผมจะไปส่ง" เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวออกมาด้วยความห่วงใย แม้ว่าเขานั้นจะไม่สนิทกับเธอเท่าไหร่ แต่ก็พอจะรู้จักผู้จัดการสาวมือโปร ที่ทำรายได้ให้กับโชว์รูมของเขา ในแต่ละไตรมาสอย่างถล่มทลาย

"ขอบคุณนะคะคุณเควิน" เมื่อขึ้นมานั่งบนรถฮันน่ารีบกล่าวขอบคุณชายหนุ่มออกไป ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและแผ่วเบา จนเควินนั้นสัมผัสได้ถึงความเศร้าหม่นในน้ำเสียงของเธอ

"บ้านของคุณอยู่ที่ไหนเดี๋ยวผมจะไปส่ง" เมื่อขับรถออกมาได้ไม่กี่เมตร ชายหนุ่มก็รีบถามฮันน่าออกไป เพราะคิดว่าบ้านของเธอคงอยู่ไม่ไกลจากที่นี่สักเท่าไหร่

"ตรงไปเลยค่ะ เจอแยกข้างหน้าก็เลี้ยวซ้าย ขับไปอีกไม่กี่กิโล ก็ถึงคอนโดที่พักของฮันน่าแล้วล่ะค่ะ" คำบอกเล่าของฮันน่าทำให้เควินรู้สึกสงสัยขึ้นมา เพราะที่เธอพูดถึงน่าจะเป็นคอนโดที่เขาเคยเทียวไปเทียวมาเป็นประจำ เพราะที่นั่นอัครเดชเคยใช้เป็นที่พัก ก่อนจะย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านที่เพิ่งซื้อไว้ไม่กี่ปี

"ใช่คอนโดนี้ไหมครับ" เควินถามฮันน่าออกมาพร้อมกับเตรียมตีไฟเลี้ยวเข้าไปข้างใน

"ใช่แล้วค่ะ ส่งฮันน่าแค่นี้ก็พอ คุณเควินไม่ต้องเลี้ยวเข้าไปหรอกค่ะ เสียเวลาเปล่าๆ แค่นี้ฮันน่าก็รบกวนมากแล้ว" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ โดยไม่ได้เสแสร้งใดๆ ออกมาทั้งสิ้น

"ไม่เป็นไรหรอกครับ เสียเวลาที่ไหนกัน เมื่อมาส่งแล้วก็ต้องส่งให้ถึงที่ ผมเคยมาที่นี่บ่อยๆ แต่ก่อนบอสของคุณเคยอยู่คอนโดนี้" ชายหนุ่มพูดออกมา เมื่อเขาขับรถไปถึงลานหน้าคอนโด "ฮันน่ากับพี่เรย่า พักอยู่ที่ห้องเก่าของบอสค่ะพอดีว่าเราสองพี่น้อง ประสบชะตากรรมไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก บอสสงสารก็เลยให้เราสองคนพักอยู่ที่นี่ แต่ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟเอง คุณอัครเดชมีบุญคุณกับฮันน่าและพี่สาวมาก ทุกวันนี้จึงทำให้เราสองคนพี่น้องทำงานถวายหัว ไม่ว่าบอสจะสั่งให้ทำอะไรถ้าสิ่งไหนที่ฮันน่าทำให้ได้ ก็จะทำให้ โดยไร้เงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น แม้แต่..." หญิงสาวพูดออกมาเป็นฉาก ก่อนจะสะดุดที่ประโยคสุดท้าย เมื่อเธอนึกถึงคำขอร้องของบอสหนุ่ม ทำยังไงก็ได้ ให้ช่วยกีดกันอีธานอยู่ห่างๆ ขวัญข้าวให้มาก และเขายังกำชับว่าเธอเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รู้ความลับของบอสหนุ่มและขวัญข้าว ถึงความสัมพันธ์ที่สองพี่น้องต่างสายเลือดมีความลึกซึ้งมากเกินกว่าที่ทุกคนเข้าใจ เพราะวันนั้นเขาเรียกเธอไปพบที่ห้องแล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง อีธานแวะเวียนมาที่โชว์รูมหลายครั้ง เธอก็เป็นคนรับมือและยอมพาเขาออกมาข้างนอก แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้อีธานจะทำในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึง

"แม้แต่อะไร...ไอ้เสือมันล่วงเกินคุณหรือเปล่า" เสียงทุ้มถามหญิงสาวออกไปด้วยความห่วงใยโดยที่เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกดี เวลาที่ได้คุยกับผู้หญิงคนนี้ ภายใต้ใบหน้าและรูปร่างที่แสนจะเซ็กซี่แววตาของเธอเหมือนมีอะไรปิดบังซ่อนเร้นเอาไว้ จนทำให้เควินอยากเข้าไปค้นหา แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสได้คุยจริงจังกับเธอแบบนี้สักที

"บอสไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับฮันน่าหรอกค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์มาส่ง นี่ก็ดึกมากแล้ว ฮันน่าคงไม่ชวนคุณขึ้นไปดื่มกาแฟหรอกนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ" พูดจบฮันน่าก็ลงจากรถพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายให้กับเขา แล้วเดินเข้าไปในคอนโด โดยที่เธอนั้นไม่ได้หันกลับมามองเขาอีกเลย

"คุณทำงานอยู่ที่โชว์รูมนั่นตั้งนาน ทำไมผมถึงปล่อยให้เวลาผ่านล่วงเลยมาแบบนี้"

เควินพูดพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก เขายอมรับว่ารู้สึกดีกับหญิงสาวไม่น้อย ลุคการแต่งตัวของเธอที่ดูเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟัน แต่การกระทำกับตรงข้ามกันทุกอย่าง คำพูดและกิริยาของเธอนั้นดูเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ทำไมเธอถึงชอบแต่งหน้าทาปากจัดๆ เควินนั่งมองร่างอรชรเดินเข้าไปในคอนโดจนลับตา เขาจึงขับรถออกมาพร้อมกับ รอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้า เมื่อกำลังคิดว่าเขาควรจะสานสัมพันธ์กับเธอดีไหม เขาจะเริ่มต้นจีบเธอยังไงแค่คิดหัวใจของเขาก็เต้นแรง

ฮั่นน่าเปิดประตูเข้าไปในห้องเบาๆ เพราะกลัวว่าพี่สาวจะตื่น พอเธอก้าวเท้าเข้ามาในห้อง ไฟกลับเปิดสว่างจ้า พร้อมกับเรยาพี่สาวของเธอที่ยืนทำตาเขม็งมองมาที่น้องสาวด้วยคำถามมากมาย แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่พี่สาวมีให้มา

"พี่โทรไปทำไมไม่รับ รู้ไหมคนรอเป็นห่วงแค่ไหน น้องไปกับใครทำไมถึงกลับดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ ไปลองรถกันถึงไหน อย่าบอกนะคุณอีธานพาน้องไปดินเนอร์แล้วก็ขับรถพามาส่งที่คอนโด...พี่ไม่เชื่อ" น้ำเสียงของเรย่าที่พูดออกมานั้น เต็มไปด้วยความน้อยใจ ที่เธอโทรหาฮันน่าเท่าไหร่ก็ไม่ติด

"โธ่เจ้! น้องขอโทษ พอดีแบตโทรศัพท์หมดน้องไปคุยงานกับคุณเควินมา ถ้าเจ้ไม่เชื่อก็โทรไปถามคุณเควินได้ ดึกแล้วง่วงด้วย...ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ...จุ๊บ! " ฮันน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ้อนๆ เธอได้โอกาสจึงหยิบยกเอาเควินขึ้นมาเป็นข้ออ้าง อย่างน้อยก็เพื่อความสบายใจของพี่สาว

"อะไรของเขาเนี่ย...โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้" เรยาส่ายศีรษะไปมาให้กับความน่ารักของน้องสาว เมื่อฮันน่ากอดแล้วจุ๊บลงที่แก้มของเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง สองพี่น้องรักกันกลมเกลียว หลังจากที่ชีวิตของพวกเธอ ผ่านมรสุมมาเยอะ เมื่อบิดาตบตีมารดาของเธอไม่เว้นในแต่ละวันแล้วพาผู้หญิงเข้าบ้าน ทั้งที่ฐานะก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ไม่นานทั้งคู่ก็อย่าขาดกัน

เมื่อบิดาย้ายออกไปจากบ้าน มารดาของเธอก็ดื่มหนักทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่งมารดาได้พาผู้ชายเข้าบ้าน เขามาอยู่ในฐานะพ่อเลี้ยงของพวกเธอ และก็พยายามที่จะลวนลามและล่วงเกินเธอกับน้อง

ในช่วงจังหวะที่ชีวิตตกต่ำ พวกเธอพากเพียรเรียนภาคค่ำจนจบปริญญาตรี และก็ได้มีโอกาสที่ดี เมื่อบอสหนุ่มผ่านไปเจอเห็นเธอกับน้องกำลังถูกลวนลาม เขาเข้าไปห้ามแล้วช่วยเธอสองคนพ้นมาได้ จากนั้นเป็นต้นมาอัครเดชก็ไม่ต่างกับเจ้าชีวิตที่ทำให้เรยากับฮันน่าพ้นจากปากเหยี่ยวปากกามาได้จนถึงทุกวันนี้