นาทีถัดมา_
"......" ท่ามกลางบรรยากาศอึดอัด หลังออกจากห้องน้ำมาไม่มีใครพูดอะไรสักอย่างเดียว มีเพียงความเงียบผ่านไปพร้อมเวลาทุกวินาที
คนป่วยเอาแต่นอนหันหลังแสร้งเงียบอยู่บนเตียง ส่วนคนเฝ้ายังตีหน้านิ่ง นั่งอ่านเอกสารผ่านสมาร์ทโฟน ไม่เอ่ยคำใดคลายบรรยากาศ
แก๊ก~
"ขอโทษทีนะหนูพิม ตาคาเรนหน่ะสิมันแอบสั่งเครื่องดื่มมาข้างบนจริงๆ ป้าต้องจัดการอยู่นานสองนาน" ผู้เป็นมารดาของลาไคส่งเสียงหลังเปิดประตูเข้ามา
ท่านรับรู้ถึงบรรยากาศผิดสังเกตุ ตั้งแต่บรรดาเพื่อนๆพิพิมอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นก็เลือกจะเงียบ แล้วคอยจับผิดแบบนี้ต่อไป
"ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณป้า พิพิมเกรงใจด้วยคุณป้าด้วยซ้ำ" คนป่วยรีบผลิกตัวหันหน้ามาคุย อวดรอยยิ้มหวานทำเหมือนนาทีก่อนหน้านี้ไม่มีอะไร ทั้งที่ภายในอกอวบอัดอั้นรอความระบายออก
"จะเกรงใจทำไมกันล่ะลูก ป้ายังคิดว่าเราคือลูกสาวอีกคนต่างหาก ไม่งั้นจะนอนเฝ้าแทนแม่เราไปแล้วนะ" นิ้วมือเหี่
