สถานะหลงเด็ก

ตอนที่ 2

หลินมาเที่ยวกับเพื่อนตามปรกติจนเวลาล่วงเลยไปถึงตีหนึ่งสติที่มีก็ละลายหายไปกับเหล้าที่กระดกลงคอแก้วแล้วแก้วเล่าไม่หยุด เพื่อนที่มากับแฟนก็กอดจูบกันอย่างนัวเนียไม่สนใจคนโสดแบบเธอเลยสักนิดส่วนเพื่อนผู้ชายก็ทำหน้าทีเทคแคร์สาวๆโต๊ะอื่นกันหมด

ถ้าเสี่ยว่านอยู่ด้วยคงสนุกกว่านี้แน่!

"ไม่น่าโสดเลยกู!!" ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าที่ต้องมาเป็นสาวโสดคนเดียวในกลุ่มเพื่อนแบบนี้ เธอยกกระดกอีกแก้วจนรู้สึกร้อนผาวไปหมดทั้งตัวอยากจะเต้นบ้างแล้วสิ

เธอยกแก้วขึ้นมาดื่มพร้อมทั้งโยกย้ายส่ายสะโพกไปกับเสียงเพลงสนุกสนาน นัยน์ตาเริ่มฉ่ำเยิ้มก่อนที่มือจะกดข้อความตามให้พี่ชายที่แสนดีมารับกลับตามที่เขาบอกแต่เธอก็มีเรื่องสงสัยนะว่าพี่น้องเขานอนกอดกันด้วยเหรอวะ

เธอกับเสี่ยว่านเป็นพี่น้องกันจริงดิ?

"อุ้ย! ขอโทษค่ะ" เธอชนใครก็ไม่รู้เหมือนกันจนเกือบล้มแต่ว่าเขาคว้าตัวไว้ทันแล้วดึงมาจนรู้สึกถึงกลิ่นน้ำหอมของผู้ชาย

"ไม่เป็นไรครับ" น้ำเสียงห้าวตอบกลับพร้อมกับยิ้มอย่างชอบใจเพราะคนตรงหน้าจัดว่าสวยมากอีกทั้งยังเซ็กซี่หายใจทีหน้าอกกระเพื่อมได้ใจ

ด้วยสติอันมึนเบลอทำให้เผลอยิ้มกว้างแล้วแกะมือเขาออกก่อนจะเดินไปหาเพื่อนที่เต้นอยู่กับแฟนไม่หยุด เธอแค่จะกลับก่อนเลยต้องบอกแล้วป่านนี้เสี่ยว่านคงขับรถมาถึงแล้วมั้ง

"มึงกูกลับก่อนนะมีคนมารับแล้ว"

"เฟอร์รารี่น่ะเหรอ?"

"เออ เขามาแล้วกูไปละแล้วพรุ่งนี้เจอกัน"

"เมื่อไรมึงจะเปิดตัววะหรือมึงกลัวรถไฟชนกันห่ะ?"

"เขาเป็นพี่ชายกูเว้ย!!"

"มึงก็รีบเผด็จศึกจับพี่ชายเป็นผัวเลยดิ รอเหี้ยไรอีกวะ?"

"จับทำผัว?"

"เออดิ! แล้วได้ผัวเมื่อไรพามาแนะนำด้วยละ"

"พูดเหี้ยๆแล้ว!"

หลินเดินออกมาเห็นเฟอร์รารี่สีแดงจอดรออยู่พอดีแต่ก่อนจะก้าวขาพ้นประตูกลับถูกจับข้อมือดึงเข้าไปชนกันหน้าอกใหญ่กลิ่นน้ำหอมฟุ้งจนแทบอาเจียน เธอเงยหน้ามองด้วยสายตามึนเบลออย่างไม่เข้าใจ ลมหายใจอุ่นกรุ่นไปด้วยกลิ่นเหล้ากระทบที่หน้าผากหนักๆและใกล้มากจนทำตัวไม่ถูก

"มึงจะทำเหี้ยอะไรเด็กกู!!"

"ก็เด็กมึงมาอ่อยกูเอง"

"ตอแหลไอ้สัตว์!!" ว่านจับมือคนตัวเล็กดึงเข้ามาแล้วโอบกอดก่อนจะพาเดินออกไปโดยที่ไม่มีเรื่องทะเลาะอะไรเกิดขึ้นเพราะไอ้เหี้ยนั่นก็เมาส่วนหลินก็เมามากเหมือนกันอาจจะเผลอพูดคุยอะไรออกไปก่อนหน้านี้ก็ได้เพราะเธอก็ใช่ย่อยที่ไหนละ

"อย่าให้ใครมาแตะต้องตัวอีกเสี่ยไม่ชอบ!" โคตรจะไม่ชอบเลยด้วยที่เธอทำนิสัยแบบนี้แล้วสถานะเรามันก็ไม่ชัดเจนพอจะทำอะไรได้มากเกินไปไง

"เขามายุ่งกับหลินเองนะ หลินไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ"

"ขึ้นรถจะได้กลับไปนอนพัก"

"อื้ม พรุ่งนี้ไปส่งด้วยนะมีเรียนเก้าโมง"

"บอกตัวเองให้ตื่นให้ทันเถอะ!"

เขาขับรถมาเงียบๆปล่อยให้เธอได้หลับสบายก่อนแล้วคืนนี้คงจะไปค้างที่คอนโดตัวเอง หลินเป็นคนที่ชอบมีใครต่อใครมาติดพันตลอดอาจจะเพราะการแต่งตัวค่อนข้างเซ็กซี่หรืออาจจะเพราะเสน่ห์ส่วนตัวที่ชอบดึงดูดคนสันดานเหี้ยเข้าหาก็ได้

หนึ่งในเหี้ยพวกนั้นก็เขาอีกคน!

มาถึงคอนโดหลินก็ตรงเข้าไปโกงคออาเจียนอย่างหนักจนหน้าซีดเหลืองแล้วอาบน้ำอุ่นต่ออยู่อีกประมาณสิบนาทีถึงออกมาใส่ชุดนอนตัวใหญ่ล้มตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรงมือคว้าโทรศัพท์มาคุยกับเพื่อนต่ออีกเล็กน้อยไม่นานที่นอนก็ยวบลงตามน้ำหนักของเขาพร้อมกับกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆจนอยากจะซุกไซ้ขึ้นมาทันที

เสี่ยว่านใส่แค่กางเกงนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้เธอ เขาวางโทรศัพท์แล้วนอนตะแคงเท้าคางมองกันแต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าเขาโคตรเซ็กซี่น่าขย้ำขยี้ให้จมเตียง

ถ้าเอากันแล้วเราจะยังเหมือนเดิมอยู่ไหม?

แบบว่า...พี่น้องท้องชนกัน!

"มองอะไร?"

"เปล่าแค่สงสัยเฉยๆ"

"อะไรเหรอ?"

"ปรกติแล้วเสี่ยว่านนอนแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นรึเปล่า?"

"ส่วนใหญ่นะถ้ามาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องมีน้ำแตกกันบ้างแหละ เสี่ยก็เป็นผู้ชายนะมีความรู้สึกเหมือนกัน"

"แล้วกับหลิวทำไมถึง?"

"อยากเป็นเมียเสี่ยเหรอ?"

"เปล๊า!!!"

"นอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปเรียน"

"งั้น...ฝันดีนะเสี่ยว่าน" ตอนนี้ตาก็แทบลืมไม่ขึ้นแล้วเหมือนกันแต่ก่อนที่สติจะหายไปกลับรู้สึกถึงไออุ่นของคนที่ดึงเข้าไปกอดรัดเหมือนว่ากำลังถูกงูรัด

นี่เขาเห็นเธอเป็นหมอนข้างรึไงกันนะ!

ว่านนอนมองคนหลับสนิทแล้วคิดอะไรเพลินๆไปเรื่อยรู้ตัวอีกทีหลินก็พลิกตัวหันมากอดกันแล้ว เธอน่ารักเสมอในสายตาของเขาไม่ว่าเรื่องของเรามันจะมาถึงขั้นนี้แล้วก็ยังไม่มีอะไรชัดเจนเลยสักนิดก็ตาม

เธอมักจะพูดเสมอว่าไม่อยากมีแฟนแต่สิ่งที่เราเป็นกันอยู่ในตอนนี้เรียกว่าแฟนยังได้เลย มันจะมีหมาตัวไหนบ้างละเที่ยวไปรับไปส่งแล้วหึงหวงได้เท่าเขาอีกละ…ไม่มีแล้ว!!

ไม่ว่าเธอจะบอกให้เขาทำอะไรให้อยู่ในสถานะไหนหรือพูดอะไรก็เชื่อไปหมดจนน่าตกใจตัวเองเหมือนกันที่กลายเป็นคนแบบนี้ไปได้

ซื่อสัตย์เหมือนหมา จูงจมูกง่ายเหมือนควาย

กูนี่ไงเป็นทั้งหมาทั้งควายของเธอ!!

เช้าวันต่อมาหลินตื่นมาอย่างงัวเงียในอ้อมกอดที่อบอุ่นแล้วยังมีท่อนขาใหญ่ก่ายอีกจนขยับตัวแทบไม่ได้เพราะหนักมาก ใบหน้าหล่อใกล้เธอมากแล้วยังหลับสนิทอีกด้วยนี่เลยเป็นโอกาสให้ได้มองเขาได้นานขึ้นและใกล้ขึ้นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

นี่มันครั้งที่เท่าไรแล้วนะที่มาค้างที่นี่?

ตั้งแต่รู้จักกันมาจนสนิทก็มาค้างด้วยปล่อยมากจนบางครั้งที่เราต่างเมาแล้วเกือบจะจูบเกือบจะทำทุกอย่างตามใจตัวเองเแต่ก็ต้องหยุดเพราะว่าเธอยังไม่พร้อม เสี่ยว่านจะนอนกอดเธอแบบนี้เสมอแล้วยังไม่เคยบังคับให้ต้องมีเซ็กซ์กับเขาอีกด้วยอย่างมากก็แค่บ่นนิดหน่อยเรื่องไร้สาระทั่วไป

"เสี่ยคิดอะไรกับหลินกันแน่?" ก็เขาไม่เคยบอกอะไรเลยสักนิดถึงพฤติกรรมจะแสดงออกว่าเป็นห่วงแต่เดี๋ยวมาเดี๋ยวหายเลยไม่กล้าไว้ใจจริงๆนะกลัวว่าจะเผลอรักจนหมดใจแล้วจะเสียใจเปล่าๆ

เสี่ยว่านเป็นคนหน้าตาดีโปรไฟล์เลิศทุกอย่างในชีวิตก็ดีมากแล้วก่อนที่เราจะคุยกันมาถึงขั้นนี้เขาก็ไม่มีคำว่าเบาในเรื่องผู้หญิงเลยนะ เธอเคยเห็นเขากับกลุ่มเพื่อนที่มีแต่คนหน้าตาดีมากเป็นที่ต้องการในตลาดสุดๆแล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมามั่นว่าเขารู้สึกแบบเดียวกับเธอได้ละ

ที่บอกว่าพี่น้องเพราะจะได้มีเขาตลอดไง

"อื้ม...เช้าแล้วเหรอวะเนี่ย?"

"เจ็ดโมงเองเสี่ยนอนต่อเถอะเดี๋ยวหลินจะไปอาบน้ำก่อน"

"ไม่ต้องทำอาหารนะเดี๋ยวเสี่ยพาไปหาอะไรกินแถวนี้แทน"

"อื้ม" เขาพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำท่าทางคงจะยังง่วงมากอยู่แน่เลยแค่เธอก็ง่วงมากเหมือนกันเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนจริงๆก็เกือบตีสามแหนะ

หลินขยับตัวจากอ้อมกอดเขาช้าๆไม่อยากจะรบกวนมากเกินไปแต่พอจะบุกออกจากเตียงกลับถูกคว้าข้อมือดึงแรงมากจนล้มลงบนเตียงยังไม่ทันหายตกใจตัวเสี่ยว่านก็ขึ้นคร่อมแล้ว

"ส...เสี่ยว่านจะทำอะไร?"

"เมื่อคืนถามเสี่ยว่าอะไรจำได้ไหม?"

"เมื่อคืน?"

"หลินบอกว่าอยากได้เสี่ยเป็น...ผัว"

"บ้า!!! เสี่ยว่านอย่าถือคนเมาเลยเนอะเราเป็นพี่น้องกันแบบนี้น่ะดีแล้ว!!" ให้ตายเถอะนี่เธอพูดอะไรออกไปเนี่ย แล้วดูหน้าเขาดิห่างกันไม่ถึงคีบด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่ลมหายใจอุ่นกระทบแก้มหัวใจก็เต้นแรงยิ่งกว่ากลองยาวอีก

ใครอยากเป็นพี่น้องเล่าแต่ปากมันไวเกิน!!

"หนักนะ!"

"รู้ไหมว่าพี่น้องก็เอากันได้"

"...!" เธอไม่คิดจะเขาจะพูดคำนี้ออกมาเลยนะแล้วจะให้ตอบยังไงละนอกจากหลับตาแน่นเมื่อใบหน้าหล่อก้มลงมาใกล้มากขึ้นไปอีก

"หลินรู้ใช่ไหมว่าเสี่ยเป็นคนยังไง?" เขาแค่ก้มลงไปกระซิบริมใบหูเล็กก่อนจะขยับตัวล้มนอนข้างแล้วเท้าคางมองในขณะที่ท่อนขายังวางพาดกลางลำตัวเธอมืออีกข้างก็วางที่หน้าท้องใกล้กับหน้าอกที่กระเพื่อมอยู่ตอนนี้

"เป็นคนหล่อไงแล้วก็เป็นคนที่ดีที่สุดเท่าที่หลินเคยรู้จักมาด้วย" เพราะแฟนเก่าทุกคนนิสัยเลวทรามมากจนไม่อยากจดจำ

ถ้าดูภายนอกก็คล้ายๆกับเสี่ยว่านแหละ หล่อ รวย มีเสน่ห์แต่เขาแตกต่างไปจากทุกคนเธอเลยไม่กล้าพอจะข้ามเส้นดึงเขามาเป็นคนรักเพราะกลัวว่าวันหนึ่งจะต้องเสียเขาไป

"เสี่ยว่านเป็นพี่ชายแบบนี้ตลอดไปเลยได้ไหม?" เขายิ้มมุมปากไม่ตอบอะไรแล้วล้มตัวลงนอนท่อนแขนใหญ่ก็เหยียดออกให้เธอได้นอนหนุนแทนหมอนแล้วขยับตัวไปซบอกเขา

"พี่ชายงั้นเหรอ?" แต่เขาไม่อยากจะเป็นเลยวะ เขาอยากจะเป็นมากกว่านี้แต่การบังคับจิตใจใครมันก็คงไม่สามารถทำได้โดยเฉพาะคนที่นอนซบอกแล้วพูดไม่หยุดถึงสถานะของเรา

พี่น้องทั่วไปจะนอนกอดกันก็ไม่แปลกแต่เราไม่ใช่ไง

เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกอะไรบ้างเหรอ?

"สัญญานะว่าหลินจะเป็นเด็กดีของเสี่ยว่าน" เธอชูนิ้วก้อยขึ้นมาแล้วเงยหน้ามองในจังหวะเดียวกันที่เขาหันมองเลยสบตากันด้วยความบังเอิญ

ว่านจับมือเล็กกุมเอาไว้ไม่คิดจะสัญญาอะไรทั้งนั้นเพราะมันก็เป็นแค่ลมปากที่พูดออกมาเพื่อปิดกั้นความรู้สึกของเราให้ต้องออกห่างกันมากขึ้นเท่านั้นเอง

เธอไม่คิดจะรักแต่มานอนซบอกแบบนี้นี่นะ!

เขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งมีเลือดเนื้อและหัวใจนะเว้ยจะไม่หวั่นไหวเลยก็คงไม่ได้วะแล้วจะให้อยู่ในสถานะแบบนี้ต่อไปก็รู้สึกว่ามันโดคตรเสียเวลาชีวิต

ถ้าตัดใจวันนี้ละ...ไม่ไหวหรอก!

แต่เคยลองตัดใจแล้วสุดท้ายก็กลับไปเป็นลูกหมาวิ่งตามเจ้าของเหมือนเดิมจนน่าสมเพช สำหรับเขาหลินเป็นคนที่น่ารักมากแต่เธอกลับใจร้ายทำเหมือนว่าเขาเป็นของตายที่หันมาเมื่อไรก็เจอแล้วต่อให้เธอไปแอบคุยกับใครเขาก็ไม่เคยว่าอะไรเลยนอกจากหงุดหงิดแค่นั้น

เขาแม่งปล่อยให้เธอจูงจมูกมาปีกว่าแล้ว!