อยู่ๆฉันปลายฝนคนที่เขาเคยไล่ให้ออกไปจากชีวิตอย่างไร้เยื่อใย วันนี้กลับมานอนซุกตัวอยู่บนเตียงนุ่มๆอุ่นๆของเขาได้ยังไงกันนะ แถมทุกคนในบ้านหลังนี้ก็ดูใจดีกับฉันมากๆ สิ่งที่ฉันคาดเดาเอาไว้ตั้งแต่แรกไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลยแม้แต่น้อย
อย่างซีรีส์ในละครทีวีพ่อแม่ของพระเอกต้องอยากไล่นางเอกออกไปไกลๆไม่ใช่เหรอ ฉันกลั้วหัวเราะในลำคอที่ความคิดของตัวเองมาถึงขั้นนี้ ฉันลืมไปว่านี่มันชีวิตจริง ฉันไม่ใช่นางเอกในละครซะหน่อย ถ้าจะเป็นตัวละครจริงๆก็คงจะเป็นตัวประกอบที่หลงรักพระเอกเข้าอย่างหัวปักหัวปำโดยที่พระเอกไม่เคยมองแม้แต่เพียงหางตา
พลั่ก!
ประตูห้องก็ถูกเปิดออกทั้งๆที่ไม่ได้เคาะ ปริมปริมก็ไม่ได้อยู่กับฉันด้วยเพราะว่าคุณปู่กับคุณย่ามาเอาตัวไปแล้วบอกว่ารบกวนฉัน อยากให้ฉันนอนพักผ่อนให้เต็มที่
"ปัณณ์.."
ไม่รู้ว่าฉันเผลอหลุดเรียกชื่อของเขาไปกี่รอบแล้วสำหรับวันนี้ เขาหายไปพักใหญ่หลังจากบอกฉันว่าจะไปอาบน้ำ ห
