"ขอเวลานอกก่อนนะคะ"
ฉันลุกขึ้นยืนกะทันหันก่อนจะยื่นฝ่ามือไปดึงแขนรักตาภาออกมา โดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าของผู้ชายคนนั้นที่คนพวกนั้นเรียกว่าบอสใหญ่ ทันทีที่สบตาฉันก็ก้มหน้างุดหลบหน้าเขาเหมือนกัน
"ลากฉันออกมาทำไม เธอเป็นอะไรป่ะเนี่ยยัยปลาย?"
"ถ้าเราไม่เซ็นสัญญาตอนนี้ทันมั้ย?"
ฉันเดินย้ำไปมาอยากจะรีบออกไปจากที่นี่ด้วยซ้ำ ขืนยังอยู่ต่อและให้ลูกทำงานกับพวกเขามีหวังได้รู้กันหมดแน่ว่าปริมน้อยเป็นลูกของใคร โชคดีที่วันนี้ไม่ได้พาปริมปริมมาเนื่องจากแกติดสอบ
"รับเงินมาแล้วด้วย และอีกอย่างปริมปริมตื่นเต้นอยากทำงานนี้มาก เธอจะทำลายความฝันของลูกเหรอ เงินน่ะคืนได้แต่มันค่อนข้างจะไม่มีมารยาท เธอจะอธิบายกับปริมปริมว่าไง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า แปลกๆนะปลายฝน"
"เขา..."
ฉันลำบากใจที่จะเอ่ยออกมา แต่รักตาภาคือเพื่อนสนิทที่รักมากๆของฉัน ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วฉันก็คงต้องพูดความจริง
"เขาอะไร?"
"ผู้ชายค
