ระหว่างที่รถวิ่งตามถนนมาเรื่อยๆ ทั้งคู่ยังคงเงียบไม่มีใครพูดหรือคุยกันสักประโยค เฌอเอมเธอก็เอาแต่มองออกไปนอกตัวรถ จนกระทั่งรถเลี้ยวเข้ามาในหมู่บ้าน ขุนเขาเคลื่อนรถจนมาจอดที่หน้าบ้านเธอ เมื่อรถจอดสนิท เฌอเอมเธอก็เปิดประตูลงไป
"เดี๋ยว...." ประโยคที่เรียกเหมือนจะทำให้อีกคนใจชื้นขึ้นมาบ้าง แต่แล้ว
"ยาที่ให้ไปกินด้วยล่ะฉันยังไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อคนหรอกนะ" เหมือนเป็นการตอกย้ำ คนไร้จิตสำนึก ไม่คิดเลยว่าลูกป้ากิ่งที่เธอนับถือจะร้ายขนาดนี้ นิสัยไม่ดีขนาดนี้ แต่นั่นเธอก็ไม่ได้พูดตอบ เธอก้าวเท้าลงแล้วหันมาปิดประตูเสียงดัง
ปั๊ก!
"ยายคนนี้" เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเดินเข้าบ้านไปแล้วขุนเขาก็เคลื่อนรถไปที่บ้านของตัวเอง เวลานี้เกือบเที่ยงคืนแล้ว คนในบ้านก็หลับหมดเช่นกัน จึงไม่มีใครสักถามอะไรมากนัก
ส่วนเฌอเอม หลังจากที่เดินลงมาจากรถด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนักเธอก็รีบวิ่งขึ้นห้อง เมื่อเข้ามาในห้องแล้วก็รีบกระโดด
