THE REJECTED BETA

THREE

A week later...

(Milly's POV)

Pinaglaruan ko ang aking mga daliri habang naghihintay sa labas ng packhouse ng WhiteFang. Sa mga sandaling iyon, namimigat sa pagkainis at pag-aalala ang aking dibdib dahil maghahating-gabi na ay hindi pa umuuwi ang Beta ng teritoryo.

Saan na naman kaya pumunta ang lalakeng iyon?

Simula nang dumating kami ng anak kong si Lime sa Howling Point ay ni minsan ay hindi pa kami nakapag-usap ng masinsinan ni Lyme.

Hindi kami nag-aabot tuwing umaga dahil madaling araw ito nagigising. Sa maghapon naman, kung hindi abala sa pagroronda ay nasa Adamson ito at kasama ni Alpha Aleca sa pag-aasikaso ng negosyo.

Hindi ko maintindihan pero may pakiramdam ako ay iniiwasan ako nito.

'Well, did you expect him to be nice and all lovey dovey to you? You rejected him, remember?' my wolf Tiffa snapped at me.

Iningusan ko ito. "As if I had a choice back then? You knew well why I had to reject our mate, girl."

Kung hindi ko iyon ginawa, masasawi ang aking ama gaya nang nasa pangitain ni Alpha Alva.

Ngunit hindi lang doon matatapos ang konsekwensiya sakaling si Lyme ang aking pinili. Tiyak na sisiklab ang digmaan sa pagitan ng mga asong lobo ng kanluran at silangan dahil isa ang DarkMoon pack sa myembro ng Western Wolves Alliance.

Gusto ko iyong ipaliwanag sa Beta, ang aking mate. It was for WhiteFang pack and for his sake that's why I've chose my father over them.

Ilang taon ang lumipas at akala ko ay hindi na ako magkakaroon ng pagkakataong tulad nito. Ang muling makita ang aking rejected mate ngunit kapalaran na mismo ang nagdesisyon upang pabalikin ako sa Howling Point.

Kasalukuyang may pag-aaklas sa mga bansa sa kanluran at isa ang pack ng aking ama sa nais pabagsakin ng mga rebeldeng asong lobo.

Sa gitna ng kaguluhan ay nagulat ako nang hindi inaasahang mismong Alpha ng DarkMoon ang magbibigay ng utos na bumalik kami ni Lime sa WhiteFang.

My father really love my daughter. Lime is his legacy and to protect the future Alpha Female of DarkMoon, he sent us back here. Alam ko na nagsisisi ito sa nagawa noon ngunit bilang Alpha, napakataas ng pride nito upang unang makipag-usap kay Lyme at humingi ng tawad.

So all the way from Germany and with a letter from Alpha Barley Stephen, we traveled in Asia filled with hope. I was too excited that I was shaking while in the plane. Ang anak ko naman ay ganoon rin dahil matagal na nitong gustong makilala ng personal ang kan'yang tunay na ama.

I knew it won't be easy but I took an oath to myself that I'll have my mate back. Kahit lumuhod ako sa harapan nito ay gagawin ko upang mapatawad n'ya lang ako.

But to my disappointment, a week had already passed and my plan was still a plan and not improving. Since we arrived, Lyme avoided me even my daughter like a plaque and that made me loose my patience.

Kaya naman inabangan ko na ang Beta ng gabing iyon upang makausap ng maayos.

He can't avoid us forever cause we are his family and we are going to stay here until the Western Wolves War ended.

Dahil sa mga isiping iyon ay bahagyang nabuhayan akong muli loob at nabawasan ang aking pagka-inip. "You can do it, Milly! Konting hintay at t'yaga pa at darating na iyon!"

At hindi naman nagtagal ay nagbunga ang ilang oras kong pagtayo sa labas ng packhouse nang makita ang papalapit na bulto si Lyme Peterson.

Nagliwanag ang aking mukha at agad na inayos ang aking ssarili. Isang ngiti ang iginuhit ko sa aking labi saka ini-angat ang kamay upang kawayan sana ang second in command. Ngunit bigla akong napahinto nang mapansing may kasama ito.

"Honey, let me stay here for a week. Ipaglalaba kita at ipagluluto. Just say a word and I can be your willing slave," a woman who looked like a model teasingly whined and clung to my mate like a sticky bubble gum and like there's no tomorrow.

Awtomatikong nagsalubong ang aking mga kilay at kumulo ang aking dugo dahil doon.

I saw Lyme grinned and pulled her much closer to him. "That's what I like about you, Sav--"

"Lyme!" putol ko sa anumang itutugon ng binata at sa malalaking hakbang ay nagmartsa palapit sa mga ito.

Napansin ko ang pagkagulat sa mukha ng aking mate nang makita ako ngunit huli na upang umiwas.

Bago pa nito maisipang tumakbo pabalik sa kung saang impyernong pinanggalingan ay walang sabi-sabing hinigit ko sa buhok ang bruha na mas matindi pa sa lintang nakadikit dito.

"Ikaw na malandi ka! May pa-slave, slave ka pa! Stop hitting on my man or I'll f*****g pull all you hair out of your stupid head!" bulyaw ko at gigil na sinabunutan ito.

"Ouch! Ouch! Bitawan mo ang buhok ko b***h! Kaka-rebond lang n'yan!" sigaw ng babaeng linta na pilit tinatanggal ang aking kamay na abala naman sa malakas na paghigit sa buhok nito.

"f**k! What are you doing? Release her, Milly!" Lyme cursed in shock and tried to stand between us.

Ngunit agad na sinipa ko ito palayo at binulyawan. "Huwag mo akong mapigil-pigilan, ungas. Kilala mo ako kapag nagagalit," banta ko rito na punon-puno ng pagka-imbyerna ang boses. "For a week, you tried to avoid me at ngayon ididisplay mo sa harapan ko ang babaeng ito? And geez, ang lakas ng loob n'yong maglandian ha! Eh 'di wow! Kakalbuhin ko ang bruhang ito!"

Isinubsob ko sa lupa ang gaga na walang nagawa kundi ang tumili nang magasgasan ang mukha nito.

My wolf Tiffa laughed enjoying how we punished those who wants to steal our mate but someone pulled us away from the leach that made us grumbled in dismay.

"Let me have that woman, Lyme! Hindi pa ako tapos sa kan'ya!" angil ko.

"Stop it, Milly! What the hell! Are you crazy!" it was him who caught me by my waist and then pushed me away from the leach.

Muntik na akong mawalan ng balanse dahil sa pagtulak nito buti na lang at napakapit ako sa posteng naroon. Hindi makapaniwalang tinapunan ko ng naghihinanakit na tingin ang binata.

Ngunit tila balewala lang iyon dito. Kumilos ito at tinulungang makabangon ang bruha sabay yakap dito.

I shook my head as the leach dramatically cried in his arms.

"Why, why are protecting her? Ano mo ang babaeng 'yan Lyme?" kompronta ko sa Beta.

Lyme glared at me and then replied that made me regret asking him that question. "She's my girlfriend, for heaven's sake! What's got into you and attacked Savanna? Nababaliw ka na ba!"

Sa narinig dito ay tila binagsakan ako ng mga malalaking tipak ng bato.

"Girlfriend?" my lips quivered as I felt like being stabbed by million knives. "B-but what about me, Lyme?" I tinuro ko ang aking sarili. "Or you just forget that you are my mate."

He huffed and gave me a cold gaze. "No Emillia. I think it's you who forget that I am your rejected mate."

Iyon lang at binuhat nito ang babaeng kasama sabay lagpas sa akin at hakbang papasok sa packhouse.

"Lyme wait!" habol ko ngunit dire-diretso lang ito.

Walang nagawang nanatili na lang sa aking puwesto sabay tingala sa kalangitan kung saan naroon ang maliwanag na buwan.

"I know that it will never be easy, MoonGodess but I didn't expect that it will also be this painful," I mumbled as tears fell down from my eyes.