“İşte ölüm geliyor. Kollarında acımasızca sarkan kefeni, boğmak için yükseliyor semaya. Ey ölüm gel, beni sar ve bu dünya azabından kurtar. Cehennem yaksın ruhumun her bir parçasını ya da dondursun iliklerimi. İşte duyuyorum. Acı çeken ruhların feryatlar sarıyor her bir yanı. Ey ruh duy sesimi. Sana yapman ve yapmaman gereken söylenmişti. Anlatılmıştı. Gösterilmişti. Yanmak senin seçimin. Donmak senin seçimin. Cehennem senin günahlarında büyüyor. Sesin semanın yedi katını aşıyor ama fanilerin kulakları sağır. Gözleri kör.”
Satanas okuduğu kitabı kapadığında soğukça gülümsedi. Yazar haklıydı. İnsan kendi cehennemini kendi seçiyordu. Günaha bulanmak isteyen bir ruhu kimse zorla geri tutamazdı. Bu yüzdendi ki öldürdüğü kimseye acımıyordu. Onlar kötü olmayı seçmişti. Kendisine
