คนขี้หึง
1126 Words
"อารมณ์ดีจัดนะมึง" ฉันที่กำลังเดินเตะเท้าไปมาด้วยความเบิกบานใจอย่างต่างจากฉันเมื่อตอนเช้าโดยสิ้นเชิง รู้สึกอายเล็กน้อยถึงปานกลางในตอนที่อีช้างเพื่อนรักมันเดินเข้ามาสมทบพร้อมด้วยผลักหัวของฉันไปหนึ่งทีเพราะว่าหมั่นไส้ฉัน
"เออ ขอโทษ" ฉันหันไปกลับไปสบตากับกลุ่มเพื่อนที่เดินรวมตัวกันอยู่หลังเลิกเรียน ก่อนจะออกปากขอโทษออกมาด้วยความรู้สึกผิดจากใจจริงที่ไปทำตัวพาลพาโลใส่พวกนางแบบในตอนนั้น
"ช่างแม่งเหอะ" อีช้างว่าก่อนมันจะขโมยหอมแก้มฉันไปหนึ่งฟอด "กูว่า... เย็นนี้พวกเราไปฉลองหมูกระทะเนื่องในโอกาสที่มึงมีคู่หมั้นอย่างเป็นทางการดีปะอีเหน่"
"ที่ไหนดีอะ" เป็นยัยฟ้าใสที่ออกปากถาม "ไม่เอาเจ้าในเมืองแล้วนะเบื่อ..."
"ร้านหมูทะสี่แยกคีรีวงเป็นไง?" ซันนี่ว่าอย่างลองยื่นข้อเสนอ "กูกับเฮียซันเคยไปกินมาแล้ว อย่างเด็ด!"
"ทุ่มนึงนะ"
"ไปรถฉันนะ ฉันไปรับทุกคนเอง" ฉันหันไปมองยังต้นเสียงก็เจอลูกพี่ลูกน้องของตัวเองที่กำลังเกาะแกะอยู่กับยัยแนนซี่ตามประสาคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้
"เปลี่ยนชื่อเหอะ... อย่างมึงไม่เหมาะกับชื่อจอนนี่หรอกไอ้จอน ชื่อเสนอดีกว่า เสนอที่แปลว่า...เสนอหน้า"
"มึงพูดถูกอีเหน่... ใครชวนนายไม่ทราบจอน"
"ยินดีรับใช้ครับคุณแฟน" จอนนี่ตอบรับคำเหน็บแนมของยัยแนนซี่พร้อมด้วยก้มลงหอมแก้มขาวๆ ของยัยแนนไปหนึ่งฟอด
"อ้วก!" และการกระทำนั้นของไอ้จอนก็ทำพวกเราที่เหลือต่างก็ตั้งท่าโก่งคอคล้ายจะอาเจียนขึ้นมาพร้อมๆ กันอย่างไม่ได้นัดหมาย
"งั้นตามนี้ ตอนนี้กูขอกลับไปแต่งตัวก่อน"
หลังจากนั้นพวกเราจึงไม่รอช้าที่จะแยกกันกลับบ้านใครบ้านมันเพื่อเตรียมตัวเองให้พร้อมสำหรับการไปฉลองให้กับวันที่แสนพิเศษของฉันกับแฟนในวันนี้ v~v
"จะไปไหนคะคุณเสน่ห์" คุณนายแม่ของฉันออกปากถามในขณะที่กำลังนั่งตกแต่งกระถางกล้วยไม้อยู่ตรงสวนหย่อมเล็กๆ ภายในบ้าน
"ไปกินหมูกระที่ร้านหมูทะสี่แยกคีรีวงค่ะคุณแม่ สนใจจะไปด้วยกันไหมเอ่ย~"
"ไปกับใครคะคุณลูกสาว? เพื่อน? แฟน?"
"กับจอนนี่ค่ะ นั่นไงคะ...มาแล้วโน่นแหนะ" แม่ที่ได้เห็นแบบนั้นก็กดหน้าลงเล็กน้อยเชิงว่าอนุญาติ เคยบอกไปหรือยังนะว่าคุณนายแม่ของฉันไว้ใจจอนนี่มากกว่าแฟนฉันเป็นเท่าตัวเลยแหละจะบอกให้!
"สวัสดีครับน้าโสน" จอห์นนี่ยกมือขึ้นไหว้แม่ของฉันตามมารยาทอันน้อยนิดที่มันพอจะมีอยู่ในตัว อะหยอก หยอก ฮ่าๆๆ
"สวัสดีจ้ะจอนนี่ เที่ยวกันให้สนุกนะ น้าฝากเสน่ห์ด้วยจ๊ะ"
"เอาชีวิตของผมเป็นประกันเลยครับน้าโสน" จอนนี่น้อมรับคำสั่งนั้นของแม่ฉันด้วยท่าทางหนักแน่นและแม่ของฉันก็ไว้วางใจว่าจอนนี่มันจะทำได้แบบที่ปากของมันพูดแน่นนอน
"ไปพุดเดิ้ล"
"อะ...อ้าว" ฉันชะงักเล็กน้อยที่เมื่อก้าวขาขึ้นมาบนรถของจอนนี่โดยมีน้าสำรวยที่เป็นคนเปิดประตูให้ ก่อนจะพบว่าแฟนของตัวเองกำลังนั่งไขว่ห้างกระดิกปลายเท้าอยู่บนเบาะ
"นายมาได้ไง...ก็ไหนบอกว่าจะไปไทเลอร์ออยล์กับป๊า..."
"ทำไมต้องจับมือกันด้วย" เขาสวนกลับมาทันควันอย่างไม่อยากที่จะให้คำตอบกับคำถามเมื่อก่อนหน้าของฉัน ในขณะที่ลูกตาคู่นั้นก็จ้องเขม็งมาที่ฉันกับจอนนี่ที่ยังคงยืนจับมือกันเอาไว้แน่นอย่างลืมตัว
"ฉันว่าฉันพูดไปแล้วนะ ว่าฉันไม่ชอบ"
"โทษที..." ฉันกับจอนนี่ปล่อยมือออกจากกันก่อนจะหันไปส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้กับอีกคนที่มองมาด้วยสายตาที่แทบจะกินหัวฉันเข้าไปอยู่แล้ว!
โหดมากพ่อ! ยอมแล้วจ้า!
"เก่งนักแหละเรื่องทำให้หวง" ฉันที่นั่งลงข้างๆ และได้ยินเขาพูดออกมาแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะท้าทายอำนาจมืดโดยการส่งยิ้มทะเล้นไปให้คนข้างๆ หนึ่งครั้ง
โป๊ก!
"โอ๊ย!" ก่อนที่การกระทำนั้นมันจะส่งผลให้ฉันโดนเขาเขกหัวในนาทีต่อมา "อะ...หยอกหยอก"
"มานี่...จะกอด" ได้ยินเขาออกคำสั่งแบบนั้นฉันก็ไม่รอช้าที่จะค่อยๆ เลื่อนตัวขึ้นไปนั่งอยู่บนตักนุ่มๆ และพิงหัวลงบนอกใหญ่ๆ นั้นเพื่อรอการสวมกอดจากเจ้าของตักนั้นทันที
"กลิ่นน้ำหอมไอ้จอนติดหัวมาซะขนาดนี้ เธอต้องใกล้ชิดกับมันแค่ไหนวะเสน่ห์"
"ฉันเปล่า...ก็แค่จับมือ จับมือที่แปลว่าจับมือเฉยๆ แล้วน้ำหอมมันจะติดหัวฉันมาได้ยังไงกันเล่า! นายกำลังหาเรื่องฉันอยู่นะอั๋น!" ฉันสวนกลับทันทีเพราะในครั้งนี้เขาเริ่มที่จะเลอะเทอะมากไปแล้วจริงๆ
"ก็ได้กลิ่นอยู่! ฉันมีจมูกนะเสน่ห์ มีชีวิตด้วย! มีชีวิตที่แปลว่ามีหัวใจมีสมองและเจ็บเป็น!"
"นี่ตาคนบ้า! ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้!...
"ใจเย็นเพื่อน... ผมกะจะแกล้งนายโดยการฉีดน้ำหอมของผมเอาไว้ที่หัวอีพุดเดิ้ลมันเฉยๆ ไม่ได้ชิดได้ใกล้กันอะไรขนาดนั้นหรอกน่า"
"ไอ้จอน! , ไอ้จอน!" ในขณะที่ฉันกับแฟนจะฆ่าฟันกันจนตายไปข้างหนึ่ง ไอ้คนที่เป็นต้นเรื่องก็แทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงติดตลกประหนึ่งว่าสิ่งที่มันกำลังทำนั้นเป็นเรื่องสนุกเฮฮาที่ใครต่อใครเขาก็ทำกัน!
นาทีนี้ฉันละอยากจะฉะหัวคนด้วยมีดอีโต้ฉิบหายเลยบอกตรงๆ!
โป๊ก!
"โอ๊ย! ผมเจ็บนะครับเพื่อน หยอกนิดหยอกหน่อยเขกกูซะสมองแทบไหลเลยพับผ่า!"
"ยังน้อยไปด้วยซ้ำไอ้จอน!" ฉันกับเขาตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความเหลืออดหลังจากที่ตอนนี้มันกำลังพูดเหมือนกับว่าแฟนของฉันลงมือกระทำต่อมันเกินกว่าเหตุ ทั้งๆ ที่มันสมควรจะได้รับการสั่งสอน!
"รุมจังวะ! เออก็ได้! ขอโทษครับไอ้จอนคนนี้มันผิดไปแล้ว!"
เกือบเหลือแต่ชื่อไปแล้วไหมละน้องเสน่ห์ ฮ่าๆๆ 🤣🤣🤣
- Writer
