ไม่ง่ายเลยจริง ๆ ทั้งจีบทั้งอ่อยขนาดนี้ ดวงตาเฉยเมยใต้กรอบแว่นยังมองเธอนิ่งเหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่ถูกป้อนโปรแกรมเลขามืออาชีพไว้
ใบหน้าง่วงซึมเหม่อมองเอกสารที่มือขาวยื่นส่งมาให้
หญิงสาวตวัดผ้าห่มออกห่างจากตัว ก่อนจะตวัดสายตามองร่างสูง สมชายเลิกคิ้วใส่แล้วจ้องมองเหมือนว่าเขารู้ทันเธอทุกอย่างด้วยตาสวย ๆ คู่นั้น เธอจึงขยับตัวนั่งที่ขอบเตียง เมื่อเซ็นแล้วก็ส่งมันคืนให้เขาแต่ไม่คิดจะปล่อยมือ
“ผมจะให้แมสเอาเอกสารนี้ไปที่บริษัทก่อนครับ คุณมัสลินไปอาบน้ำเถอะครับ”
ในเมื่อเขาทันเล่ห์เหลี่ยมเธอก็หน้าด้านใส่ไปเลยแล้วกัน
“แต่สมชายฉันไม่มีแรงเลย ถ้านายไม่อุ้มฉันไปอาบน้ำ ฉันก็ไปอาบเองไม่ไหวหรอก” มัสลินกะพริบตาปริบ ๆ
“นั่นไม่ได้อยู่ในรายละเอียดการทำงานครับ” เขาตอบหน้าตาย
ถ้าเขาจัดการมัสลินไม่ได้คงอยู่ตรงนี้ไม่ได้ถึงห้าปี
“งั้นเดี๋ยวฉันจ่ายพิเศษให้เอง”
“ไม่เอาครับ”
เมื่อก่อนเธอชอบที่เขาดูแลเธอไม่ว่อ
