หวงพี่สาว
1312 Words
“คุณมัสลินอยู่บนห้องใช่ไหมครับคุณอา ผมขออนุญาตนะครับ” สมชายค้อมศีรษะลงเล็กน้อยก่อนจะก้าวถอยหลัง หลังจากที่ทักทายพาดาและเหล่าพี่ชายและน้องชายของเจ้านายตัวเอง
มัสลินคงยังไม่ตื่น เพราะโต๊ะทานข้าวมีเพียงเมฆินทร์และเมธัสที่กำลังคุยกับบิดาของตน แต่ไร้เงาลูกสาวอย่างมัสลิน
“พี่มัสยังไม่ตื่นหรอกครับ ไม่ต้องขึ้นไป” เมธัสตอบห้วน ๆ ตั้งแต่รู้ว่ามัสลินชอบเลขาของตัวเอง เขาก็รู้สึกไม่ชอบหน้าชายหนุ่มขึ้นมาทันที ถึงแม้เมื่อก่อนเขาจะตามสมชายต้อย ๆ เพราะขอให้เขามาช่วยสอนพิเศษให้ก็ตาม
บุญคุณที่เคยมีจบกันตรงนี้!
“เมธัสอย่าเสียมารยาทกับสมชาย”
“เป็นแค่เลขาจะขึ้นไปห้องพี่มัสได้ไงล่ะครับพ่อ พ่อไม่หวงพี่มัสเลยเหรอครับ”
ใครใช้ให้มาทำตัวให้พี่สาวของเขาชอบกัน
ความหวงพี่สาวของน้องชายคนสุดท้องทำไมสมชายจะไม่รู้ ขนาดองศาที่แต่งงานกับมัสลิน ยังถูกเมธัสก่อกวนจนคู่แต่งงานต้องทะเลาะกันเพราะเด็กหนุ่มอยู่เสมอ คนที่บริสุทธิ์ใจจึงได้แต่ยิ้มรับน้ำเสียงแข็งกระด้างไม่คิดถือสา
“ถ้าแกไม่อยากให้พี่เขาขึ้นไป แกก็ขึ้นไปปลุกพี่สาวแกเองแล้วกัน” พาดาถอนหายใจ
“ไม่เอาอะ” เมธัสส่ายหน้าพรืด เขาไม่อยากตายด้วยฝีมือของเสือง่วงอย่างมัสลิน
“หึ” เมฆินทร์หัวเราะเบา ๆ หลังวางแก้วกาแฟลง สีหน้าขยาดของน้องชายทำเอาเขาขำไม่น้อย “อย่าไปใช้เมธัสเลยครับพ่อ น้องคงกลัวมัสลินจะเอาโคมไฟขว้างหัวอีกรอบน่ะครับ ถ้าไม่ติดว่าเสียบปลั๊กอยู่คงไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้”
“งั้นพี่เมฆก็ขึ้นไปสิครับ พี่มัสลินไม่กล้าขว้างหัวพี่หรอก”
“มัสลินตอนตื่นนายคาดเดาได้เหรอเมธัส พี่ไม่อยากเสี่ยง นายขึ้นไปเถอะสมชาย ไม่ต้องไปฟังเขา”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
มุมปากของสมชายกระตุกขึ้นเมื่อได้รับอนุญาตในที่สุด แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้หันหลัง เสียงตะโกนของคนหวงพี่สาวก็ดังขึ้น
“พ่อกับพี่จะให้เขาขึ้นไปได้ยังไงครับ พี่สาวชอบเขานะ ถ้าพี่มัสลินปล้ำเขาจะทำยังไง ผมไม่ยอมให้เขาตกเป็นของพี่สาวผมหรอก”
ชายหนุ่มยืนตะลึงงัน รู้สึกเหมือนหัวถูกฟาดด้วยสิ่งที่มองไม่เห็น ก่อนที่ใบหน้าขาวขึ้นริ้วสีแดงก่ำ ลืมวิธีการหายใจและการพูดไปชั่วขณะ
“...” เขาควรลาออกตอนนี้เลย
ก่อนที่ความคิดฟุ้งซ่านของชายหนุ่มหน้านิ่งจะหยุดลงเมื่อเมฆินทร์จะลุกขึ้นยืน ดันนิ้วของเมธัสที่ชี้หน้าสมชายลง เขาหมุนตัวด้วยท่าทางสง่างามแล้วเดินมายืนตรงหน้าคนที่ยังหาเสียงของตัวเองไม่เจอ ก่อนจะตบบ่าสมชายเบา ๆ เป็นเชิงปลอบใจ
“อย่าตกใจไปเลย น้องสาวฉันประกาศกับคนทั้งบ้านแล้วว่าชอบนาย”
“ผมไม่ยอมรับหรอกนะ”
“หุบปากน่ะเมธัส” พาดาปรามลูกชายเสียงดุ “สมชายเขาเป็นรุ่นพี่ลูกตั้งกี่ปี ปีนเกลียวอะไรของลูกกัน”
“แต่ผมไม่ชอบเขา”
“นายก็ไม่ชอบแฟนมัสลินทุกคนนั่นแหละเมธัส นายอย่าใส่ใจเด็กนี่เลย ยินดีด้วยนะว่าที่น้องเขย พวกเราจะช่วยให้มัสลินรวบหัวรวบหางนายได้ช้าที่สุดแล้วกัน”
!!!
สมชายยืนนิ่งอยู่หน้าประตูก่อนตัดสินใจสลัดคำพูดของเมฆินทร์ออกจากหัว
อยู่ ๆ เขาก็กลัวที่จะก้าวเข้าไปในห้องเธอ ทั้งที่เคยเข้าออกอยู่บ่อยครั้ง มัสลินไปทำงานสายไม่บ่อยนัก นิสัยของเธอคือตื่นมาจะเช็กเมล์และข้อความเสมอ ดังนั้นถ้าหากสองชั่วโมงก่อนนัดหมายเธอไม่อ่านข้อความที่เขาทิ้งไว้เมื่อคืน นั่นหมายถึงเขาจะต้องมาหิ้วเธอขึ้นจากเตียง
แม้แต่ตอนที่เธอแต่งงานก็ตาม
“คุณหนูเรียบร้อยดีค่ะคุณสมชาย เข้าไปได้เลยค่ะ” ร่างเล็กของสาวใช้โผล่ออกมาจากห้องของมัสลินหลังเข้าไปดูว่าเธอใส่เสื้อผ้าดีหรือไม่
“ขอบคุณครับ อีกสักยี่สิบนาทีช่วยให้ใครขึ้นมาช่วยคุณมัสลินแต่งตัวทีนะครับ”
“ได้ค่ะ”
รอยยิ้มกว้างของเลขาหนุ่มส่งผลให้ใบหน้าของสาวใช้แดงระเรื่อ แม้จะอยากอยู่มองหน้าสมชายนาน ๆ แต่จะให้อยู่ด้วยเธอก็ไม่อยากเสี่ยงตายเช่นเดียวกัน มัสลินในตอนหงุดหงิดขนาดเมฆินทร์และเมธัสเอาไม่อยู่ ยิ่งถ้าหากเธอเมาค้างอยู่ในอารมณ์กึ่งไม่สบายตัวและปวดหัวยิ่งแล้วไปกันใหญ่
อึก!
เสียงลมหายใจที่หอบถี่กระเพื่อมไปตามหน้าอกที่เคลื่อนที่ขึ้นลงเมื่อถูกกดทับด้วยร่างใหญ่ของชายฉกรรจ์ มัสลินตะเกียกตะกายไปบนเตียง นัยน์ตาหวานหลั่งน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า เมื่อปลายนิ้วมือใหญ่ลูบไล้ไปตามเส้นผมสลวยร่างที่กำลังกรีดร้องก็ดูจะนิ่งสงบลง
แต่มันก็เป็นเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น
“พวกเขาบอกว่าลูกฉันไม่อยู่แล้ว จริงเหรอ”
“ผมไม่ทราบครับ”
“ไม่จริง ฉันไม่ได้ท้อง ฉันไม่ได้...กรี๊ดดดดดดเอาลูกฉันคืนมา ฉันไม่ทำแล้ว ฉันไม่ทำอีกแล้วเอาลูกฉันคืนมา”
“มัสลิน มองผม!!!”
“เอาลูกฉันคืนมา ปล่อยฉันนะ”
“ผมบอกให้มองผม!!! อึก” ชายหนุ่มกัดฟันกรอดเมื่อมัสลินกัดหลังมือของเขาเต็มแรง เสียงหวีดร้องของเธอเงียบหายพร้อมกับความเจ็บปวดของเขา แต่นอกจากจะไม่ชักมือหนี เขากลับใช้มืออีกข้างโอบกอดเธอแนบอก พร้อมทั้งเอ่ยปลอบและลูบศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยน
“ถ้ามันทำให้ความเจ็บปวดของคุณลดลงได้บ้าง ก็กัดผมให้แรงขึ้นอีกหน่อยเถอะครับ”
“ฮือออ”
ฝันแบบนี้อีกแล้ว ใครกัน...
“ถ้าคุณไม่ตื่น ผมคงไม่มีทางเลือกนอกจากโยนคุณลงอ่างน้ำนะครับ” สมชายถอนหายใจ เขาเรียกเธอมาเกือบห้านาทีแล้วแต่คนบนเตียงยังหลับตาพริ้มไม่ขยับแม้แต่ขนตา ทางเลือกสุดท้ายคือทำตามคำพูด ร่างสูงถอดสูทตัวนอกออกก่อนจะช้อนทั้งเธอและผ้าห่มขึ้นจากเตียง
“เฮือกกก กรี๊ดดดปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เท่านั้นร่างเล็กก็สะดุ้งเฮือกขึ้นมา เธอไขว่คว้าหาอากาศก่อนจะฟาดมือสะเปะสะปะ พอสมชายเบือนหน้าหนี ร่างเล็กก็คว้าคอเสื้อเขาทั้งที่ยังหลับตา “ฉันจะนอนต่อ เมธัสแกอยากตายใช่ไหมถึงกล้ามาแกล้งฉัน!!! ฉันจะฆ่าแกให้ตายคามือเลย เอาฉันกลับไปที่เตียงเดี๋ยวนะ”
“คุณกำลังจะไปทำงานสายนะครับ” น้ำเสียงเรียบเฉยคุ้นหู ทำให้คนที่กำลังอาละวาดลืมตาขึ้นสบกับดวงตาหลังกรอบแว่น ก่อนน้ำเสียงแข็งกร้าวที่ขู่ฆ่าน้องชายตัวเองจะเหลือเพียงน้ำเสียงอ่อนหวาน
“เอ๋...สมชาย”
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณมัสลิน”
“ไม่ต้องปล่อยแล้ว ฉันอยากอยู่กับอกอุ่น ๆ ของนายแบบนี้ตลอดชีวิตเลย” นิ้วเล็กรีบหาทางออกจากผ้าห่มมุ่งหน้าสู่หน้าอกของสมชาย
พอสิ้นประโยคนั้น มัสลินที่กำลังจะจิ้มอกของชายหนุ่ม ก็ถูกสมชายโยนลงบนเตียงราวกับต้องของร้อน
ตุบ!
“แอก!!! นี่ฉันจุกนะ”
“ในเมื่อคุณตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำเถอะครับ”
ให้ตายสิผู้ชายคนนี้
- Writer
