ฉันเงียบ ในใจตอบว่าไม่ได้หึงเว้ย... แค่หงุดหงิดนิดหน่อยแค่นั้นเอง
"ไม่ตอบ แปลว่าเธอหึงฉันจริง ๆ"
"ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องบอสทันที ไม่อยากฟังคนหลงตัวเองพูดเท่าไหร่
ที่จะไม่เข้าโรงแรมคงจะนัดเด็กไว้ล่ะสิ รู้ทันหรอก เหอะ!!
ถึงเวลาพักเที่ยง ฉันเก็บเอกสารบนโต๊ะให้เข้าที่ก่อนจะออกไปกินข้าว เป็นจังหวะเดียวกันกับบอสที่เปิดประตูออกมาพอดี
แกร็ก!
บอสหยุดมองฉัน แววตาบอสเหมือนอยากจะสื่ออะไรบางอย่างแต่ฉันก็ไม่รู้หรอก
"ไปกินข้าวกับฉันหน่อยสิ"
"ฮะ!!" ตกใจสิคะรอไรล่ะ ฉันเบิกตากว้างแทบไม่เชื่อในสิ่งที่หูมันได้ยิน ใครจะไปคิดว่าบอสจะชวนฉันไปกินข้าวด้วย
"ไปกันเถอะ"
"เอ่อ ค่ะ ๆ"
บอสเดินนำหน้าฉันไป ฉันก็เดินตามหลังเขาไปอย่าง งง ๆ งงว่าตัวเองตอบตกลงง่ายจัง ไม่ปฏิเสธหรือเล่นตัวหน่อยหรือไง
มันก็ไม่แปลกนะที่ฉันจะกินข้าวกับบอส แต่ปกติจะกินข้าวด้วยกันแค่เวลาคุยงานที่ร้าน
