“เงินสองล้านฉันไม่ได้ให้เธอฟรี ๆ คงไม่ต้องให้บอกว่าที่ฉันพูดหมายถึงอะไร เรื่องพวกนั้นเธอคงรู้ดีอยู่แก่ใจ”
“…”
“ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร เธอคงรู้ว่าควรจัดการตัวเองยังไง และถ้าฉันต้องการเมื่อไหร่เธอต้องพร้อมตลอดเวลา ห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นของฉัน และสุดท้ายอย่าวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของฉัน เข้าใจที่พูดใช่ไหม?”
“ค่ะ”
“ลุกขึ้นไปแต่งตัวซะ! เดี๋ยวฉันไปส่ง วันนี้ฉันให้เธอพักก็แล้วกัน”
ฉันค่อย ๆ ลุกขึ้นแต่งตัวตามที่บอสบอกโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ
หลังจากแต่งตัวเสร็จบอสก็มาส่งฉันที่ห้องแล้วก็ขับรถออกไปเลย ตอนที่อยู่ในรถฉันกับบอสเงียบมาตลอดทาง
ระหว่างฉันกับบอสมันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว ระหว่างเราไม่ใช่แค่คำว่าเลขากับเจ้านายอีกต่อไป
ภายในห้อง
จัดการโอนเงินไปให้อานพเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้แม่ก็จะได้ผ่าตัด
ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ
พรุ่งนี้ฉันจะทำตัวยังไงที่ต้องไปทำงานในฐานะเลขาหรือฐานะเด็กเล
