4 - เผด็จการ
780 Words
ตึก ตึก คำพูดของผู้ชายตรงหน้ามันทำให้หัวใจดวงน้อยของฉันเต้นแรง
บ้าจริง!! จะใจเต้นแรงเพราะอิตาบอสนี่ชวนมีเซ็กซ์ได้ยังไง
ฉันรีบสะบัดแขนออกแล้ววิ่งหนีทันที
เช้าวันถัดมา...
#โรงแรม
ฉันกำลังนั่งจดตารางงานให้อีตาบอสอยู่ วันนี้ไม่ค่อยมีงานอะไรมาก แต่มีเอกสารที่ต้องให้เซ็นเยอะเลย
ในระหว่างที่ฉันกำลังก้มหน้าตั้งใจทำงานอยู่นั้นก็มีคนมาเคาะโต๊ะ ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมอง
“คุณเพียงดาว สวัสดีค่ะ ^_^” ฉันฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเป็นผู้หญิงที่ชื่อเพียงดาว
“ไม่ต้องเรียกคุณหรอก เรียกดาวเฉยๆ พอ”
“เอางั้นเหรอคะ”
“อื้อ เราอายุเท่ากัน อีกอย่างฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอ “
ไม่น่าเชื่อว่าระดับรองผู้บริหารอย่างคุณเพียงดาวจะอยากเป็นเพื่อนกับฉัน เหมือนฝันอยู่เลยแฮะ
“ได้ข่าวว่าเธอกำราบบอสได้หรอ แถมยังเถียงอีกด้วย ดีจัง ปกติคนที่มาเป็นเลขาพี่ซันจะหวังใช้เต้าไต่ แต่เธอแตกต่างจากทุกคนจริงๆ คุณน้าเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”
ฉันงงๆ กับคำที่เพียงดาวพูดเมื่อกี้นะ ทำไมเธอถึงรู้ ฉันเพิ่งมาทำงานได้สองวันเอง
“รู้ได้ไงเหรอ ว่าฉัน...”
“เขารู้กันทั้งโรงแรมแล้ว”
ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้เพียงดาว รู้ทั้งโรงแรมเชียวเหรอ
“เที่ยงนี้ไปกินข้าวกันด้วยนะ” เพียงดาวเธอชวนฉัน
“อื้อ ได้สิ” ฉันเองก็ไม่ปฏิเสธเพราะไม่อยากนั่งกินข้าวคนเดียว
คุยกับเพียงดาวสักพักเธอก็ขอตัวไปทำงาน ส่วนฉันก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อ ไม่นานอีตาบอสสุดหล่อก็เดินมา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส” พอเห็นบอสซันเดินมาฉันก็เป็นคนเอ่ยทักทายเขาก่อนพร้อมกับรอยยิ้มกว้างๆ
บอสซันชำเลืองตามองแต่ไม่พูดอะไร จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน ชิ! ขี้เก๊กเป็นบ้าเลย คนอะไรก็ไม่รู้
#พักเที่ยง
วันนี้ฉันมากินข้าวกับเพียงดาว
“กินที่ไหนเหรอดาว..?” ฉันถาม
“ดาวหิวส้มตำ ข้างหลังโรงแรมมีร้านส้มตำอยู่ ไปกินกันเถอะ”
“ดีเลย”
ฉันกับดาวเราเดินอ้อมไปหลังโรงแรม พอมาถึงร้านก็สั่งตำปูปลาร้า แล้วก็ข้าวเหนียวไก่อย่าง
ในระหว่างที่รอส้มตำเราก็คุยกันไปเรื่อย
“วันนี้เลิกงานไปเดินห้างกันไหมเหมย”
“ไม่รู้สิ กว่าเหมยจะกลับได้ก็ต้องรอบอสกลับก่อน”
“อื้อ ลืมไปเลยว่าเหมยเป็นเลขาพี่ซันนี่นา”
“เพียงดาวเป็นอะไรกับบอสเหรอ ญาติเหรอ ?”
“อื้อ ประมาณนั้นแหละ ดาวเป็นลูกเลี้ยงของน้องชายฝาแฝดพ่อพี่ซันน่ะ”
“หื้ออ พ่อบอสมีแฝดด้วยเหรอ” ฉันถามอย่างตกใจ
“อื้อ จริงสิ เรื่องแบบนี้ใครเขาล้อเล่นกัน”
“แล้วพ่อแม่จริงๆ ดาวล่ะ”
พอฉันถามคำนี้ดาวสีหน้าสลดลงทันที ฉันล่ะอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ สักที ไม่น่าถามเลยเหมยเอ๊ย
“ไม่เป็นไรไม่ต้องตอบก็ได้”
“ดาวเป็นเด็กกำพร้า ไม่รู้หรอกว่าพ่อแม่จริงๆ คือใคร แต่ดาวก็โชคดีที่คุณป๋ารับดาวมาเลี้ยง” ดาวเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากเลยนะ เวลายิ้มโลกดูสดใสขึ้นเยอะเลย
ส้มตำมาเสิร์ฟพอดี เราจึงหยุดคุยเรื่องนี้แล้วกินส้มตำกัน
กริ๊ง~ ในขณะที่กินอยู่ก็มีคนโทรเข้ามา อีบอสนั่นเอง เพราะเมื่อคืนฉันเมมเบอร์ไว้เรียบร้อยแล้ว
ฉัน: ฮัลโหลค่ะ มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะคุณบอส
พูดเสียงสอง
บอสซัน: มาหาฉันตอนนี้
ฉัน: แต่ฉันกำลังกินข้าวอยู่นะคะ จะให้ไปตอนนี้เลยเหรอบอส
บอสซัน: ฉันไม่สนว่าเธอจะทำอะไรอยู่ แต่ฉันสั่งเธอก็ต้องมา
ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ อยากจะกรี๊ดดังๆ ไอ้คนเผด็จการ!!
ฉัน: ที่ไหนคะ
บอสซัน: ที่ Bc ด่วน
ฉัน: ค่ะ
ฉันกดวางสาย เอาไงดีจะกินต่อหรือจะไปตอนนี้ดี หิวก็หิวโอ๊ย
“พี่ซันเหรอ เขาว่าไง”
“ให้ไปหาที่Bcน่ะ”
“อ๋อ คงจะเป็นโชว์รูมรถที่กำลังจะสร้างน่ะ แล้วเหมยจะไปไง จากนี่ไปก็ไกลอยู่นะ”
“คงต้องขึ้นแท็กซี่ไปแหละ”
“งั้นเดี๋ยวดาวไปส่ง กินก่อนเถอะ ถ้าพี่ซันบ่นดาวจะรับหน้าให้เอง”
“เธอน่ารักจัง ขอบคุณนะดาว ^_^”
- Writer
