Chapter 28
Nag magtama ang aming mga mata, hindi siya yug Zeke na minahal ko at nagmamahal sa akin. Blangko. Wala akong maramdaman sa kanya. Dahil wala akong nakitang emosyon sa kanyang mga mata at hindi ko kinakitaan ng pagmamahal sa akin ay hindi na lag din ako nagsalita. Tahimik akong nakatayo sa harap niya. Nakatungo ang ulo.
“Maupo ka,” parang utos lang iyon.
Umupo ako.
Hindi pa man siya muling nagsalita at wala pa man akong sinasabi, tuluyan nang tumulo ang luha ko habang nakatitig ako sa kanya.
“Salamat sa pagdalaw,” garalgal ang boses ko.
“Busy akong tao kaya saglit lang ito.”
Hindi ako sumagot. Halos sabay kaming bumunot ng malalim na hininga.
“Gusto ko lang ng mabilisang dalaw pagkatapos kong mapanood kaninang umaga sa balita at viral na rin sa social media ang tungkol
