ตอนที่เจ็ด กว่าจะรู้ก็สาย

2891 Words

ชีคซาอิดกอบโกยความหวานจากร่างกายงดงามแล้วทรุดลงกับอกของไอยวรินทร์ เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีถูกถาโถมไปก่อนหน้าหมดสิ้น... ร่างบางที่อยู่ข้างเขามาตลอดคืนกับเกือบครึ่งค่อนวันนั้นหลับพริ้มสลบไสลทั้งที่ยังสะอื้น หล่อนสุขสมหากแต่ต้องพยายามแสดงออกว่าต่อต้านเขาเลยเพลียจนหลับ... ร่างกายของเขาและหล่อนชุ่มชื้นไปด้วยเหงื่อจากบทรักเร่าร้อนจนต่างฝ่ายต่างแทบหมดแรง... ใบหน้ารกครึ้มหนวดกดจูบกับหน้าอกหล่อนและเลื่อนขึ้นมาจูบแก้มหล่อนหนักๆ ก่อนจะลุกออกมาจากตัวหล่อนอย่างเสียดาย... แต่การลุกนั้นไม่ได้หมายความว่าเขาจะแยกจากหล่อน... เขาเพียงแค่ลุกขึ้นมาที่โต๊ะไม่ห่างกันนัก และหยิบเหยือกที่มีฝาปิดมิดชิดมาเปิดออก เทของเหลวหนืดสีน้ำตาลเข้มใส่จอกเล็กๆ แล้วยกจรดปากดื่มกินเรียกพลังวังชาของตนกลับคืนมาหลังจากที่สูญเสียไปอย่างมหาศาล น้ำข้นนี้คือน้ำผึ้งจากสวนลาเวนเดอร์ที่โปรวองซ์ (เมืองหนึ่งในฝรั่งเศส ที่ปลูกสวนลาเวนเดอร์และเล

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD