"อย่ามายุ่ง"
ฉันดึงขากลับเมื่อเขามาเมื่อเขามานั่งข้างๆเตียงแล้วนวดขาให้ฉัน วันนี้ทั้งวันไม่ยอมไปไหนไล่ก็ไม่ไปตีมินเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยๆจนฉันรำคาญสุดๆ คนอื่นๆก็กลับกันหมดไม่มีใครยอมอยู่เป็นเพื่อนฉันสักคน พี่หมอก็ไปเข้าเวรพอฉันบอกจะอยู่คนเดียวก็ไม่ยอมกันอีก เห้อ
"ให้พี่นวดให้นะคะจะได้สบายตัว นะๆ"
ฉันชักเท้ากลับไม่ยอมให้เขามาแตะต้องตัวฉันแต่เขาก็ดึงกลับไปแถมยังใช้แขนรัดไว้แน่นไม่ยอมให้ฉันดึงกลับอีก
"ไม่ต้องไง อยากไปไหนก็ไปสิจะมายุ่งทำไม"
"ก็พี่เป็นห่วงเมียนี่คะ อยากให้นอนสบายๆ ให้พี่นวดให้นะ"
เขาทำหน้ามึนยิ้มหวานให้ฉัน นี่เขาลืมไปแล้วใช่ไหมว่าทำอะไรกับฉันไว้บ้างถึงได้มาทำแบบนี้กับฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เรียกใครเมีย ทิฟไม่ใช่เมียพี่ ไม่ต้องคิดจะมาทำดีลบล้างสิ่งที่พี่ทำก่อนหน้านี้ มันไม่ได้ทำให้ทิฟรู้สึกดีขึ้นมาหรอกนะ แล้วก็ไม่ต้องหวังว่าจะเราจะกลับมาเป็นครอบครัว ไม่มีวันนั้น"
ฉัน
