Chapter 46 เจ้าเป็นของข้า... ข้าเป็นของท่าน
จูบเร้า รุกไล่ กระหวัดพันเกี่ยวลิ้นเล็ก ส่งผลให้นางสงบนิ่ง หน้าอกกระเพื่อมไหวเมื่อเขาลามไล้ลิ้นร้อนลงไปสัมผัสมัน ความซ่านสยิวจากการถูกดื่มกินยอดอกอิ่มทำให้นางคลายความเจ็บปวดและขดเกร็ง
นางปล่อยกาย ปล่อยใจให้เขาอีกครั้ง อุโมงค์ที่คับแคบค่อยๆ ทำความคุ้นชินอาวุธร้ายจนก่อเกิดเป็นความซ่านหฤหรรษ์
บัวบูชาค่อยๆ ขยับสะโพก พบว่าความเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เซี่ยฉิงหยางจึงขยับเอวสอบเคลื่อนแก่นกายเข้าไปจนสุดทาง ดื่มด่ำความคับแน่นและชื้นแฉะ
“อา...ข้าต้องการเจ้าเหลือเกิน”
เสียงแหบทุ้มต่ำกระซิบแผ่ว แต่กลับได้ยินชัดราวกับตะโกนก้องในหัวใจของหญิงสาว
“ขะ...ข้าก็ต้องการท่าน”
บัวบูชาตอบพลางยกสองแขนโอบรัดรอบลำคอหนา สองขาเรียวยาวคาบเกี่ยวเอวสอบเอาไว้แนบแน่น ยามเมื่อเข้าเคลื่อนกายเข้ามา หัวใจของนางสั่นระริกเริงไหวราวกับจะจมหายลงไปในห้วงแห่งมหาสมุทร ย
