Chapter 45 เจ้าเป็นของข้า... ข้าเป็นของท่าน
ค่อยๆ ลากลิ้นร้อนผ่านลงไป ผ่านลงไป เพื่อไปยังจุดที่ปีศาจหนุ่มโหยหา แล้วหยุดนิ่งอยู่บริเวณท้องน้อย จากนั้นจึงยกเรียวขาทั้งสองข้างของนางพาดลงบนไหล่ของตน
“ทะ...ท่าน ยะ...อย่า”
บัวบูชาผวาเฮือกเมื่อเขาจุมพิตโหนกนูนของเธอแผ่วเบา จึงรีบเอ่ยปากห้าม แต่เขากลับใช้ปลายนิ้ววางลงบนริมฝีปากของเธอ
“เจ้าควรเรียกข้าว่า ‘ท่านพี่’ เพราะเจ้าอ่อนวัยกว่าข้าเกือบสองหมื่นปี”
พูดจบก็เลื่อนปลายนิ้วออก ปล่อยให้ริมฝีปากของนางเป็นอิสระ ดวงตาคมวาวพิศใบหน้าหวานซ่านระเรื่อไปด้วยเลือดฝาดเนิ่นนาน ราวกับต้องการฟังคำเรียกขานจากนาง
“ท่านพี่”
บัวบูชายอมเอ่ยเรียกออกไป แล้วรีบหลุบตาลงต่ำด้วยความเขินอาย
กิริยาน่ารักน่าชังเช่นนั้น ทำให้เซี่ยฉิงหยางถึงกับหัวใจกระตุก เลือดหื่นในกายเดือดพล่าน เขาบดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอย่างเว้าวอน ขณะที่ฝ่ามือกอบกุมโหนกนูนเอาไว้เต็มมือ ก่อนจะสอดแทรกนิ
