Chapter 37 เยือนตำหนักหลินชิง
มือบางเย็นเฉียบพิศมองตนเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่เนิ่นนาน หมุนมองทางซ้าย หมุนมองทางขวาไล่สายตาดูชุดสีเขียวอ่อนราวดั่งหยกอย่างสำรวจ จากนั้นจึงยกมือขึ้นรวบผมเส้นยาวสีหมึกที่เกล้ารวบครึ่งศีรษะปล่อยผมอีกกว่าครึ่งให้ทิ้งตัวคลุมสะโพกผาย เธอสูดลมหายใจเข้าปอดครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับต้องการเรียกความมั่นใจให้ตนเอง
“องค์รัชทายาทมารออยู่ด้านนอกแล้วเพคะพระชายา”
หลานหลินก้าวเข้ามาบอกผู้เป็นนาย ในขณะที่เหม่ยเหมยยืนสำรวมอยู่อีกมุม ไม่เข้าใจว่าเหตุใดพระชายาจึงต้องกังวลถึงเพียงนี้ กังวลราวกับว่าไม่เคยเข้าเฝ้าราชาปีศาจเสียอย่างนั้น
“พวกเจ้าทั้งสองช่วยข้าดูหน่อย ว่ามีตรงไหนที่ยังไม่เรียบร้อยหรือเปล่า”
พูดพลางยกมือขึ้นสัมผัสปิ่นเปลือกหอยสีขาวนวลบนศีรษะ นึกเสียดายปิ่นไม้ที่หายไปในคืนนั้น มันมีความหมายกับเธอมากเพราะเป็นปิ่นที่องค์ชายปีศาจซื้อให้ อีกทั้งเขายังปักปิ่นลงบนเส้นผมของเธ
