Chapter 35 คนจะงาม...งามที่ใจใช่ใบหน้า
“พักก็ได้ ข้าได้ดอกไม้ครบแล้ว ว่าแต่เข็มยาวๆ ที่ข้าสั่งให้เจ้าหามาให้ ได้หรือยัง”
“ยังเลยเพคะ หลานหลินน่าจะกำลังสั่งให้ช่างตีเหล็กทำให้ อีกสักพักก็คงกลับมาเพคะ อ้าว! หลานหลินกลับมาแล้วเพคะ”
เหม่ยเหมยพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ ไม่เข้าใจว่าพระชายาต้องการให้ช่างตีเหล็กแหลมยาวคล้ายเข็มไปทำไมกัน
“เช่นนี้ใช้ได้หรือไม่เพคะพระชายา”
“แบบนี้แหละใช้ได้เลย”
บัวบูชารับเข็มด้ามยาวมาถือไว้ ก่อนจะแย้มยิ้มด้วยความพึงพอใจ จะให้เธอนั่งๆ นอนๆ กินอาหารเอร็ดอร่อยทั้งวันก็ดีไม่หยอก แต่พอนานวันเข้าก็ชักเบื่อ อยากจะหาอะไรทำบ้าง เมื่อเห็นดอกไม้ในสวนบานสะพรั่งเธอก็คิดอยากล้อยมาลัยสวยๆ
ร้อยให้...
เอ่อ...ร้อยให้องค์ชายรัชทายาท กะ...ก็เห็นเขาทำงานเหนื่อยๆ กลับตำหนักมาจะได้รู้สึกสดชื่น ก็แค่อยากตอบแทนบุญคุณเล็กๆ น้อยๆ บ้างเท่านั้นเอง
เธอตั้งใจร้อยพวงมาลัยแบบไทยๆ เพราะจัดดอก
