ฉันรักนายมาเฟียตัวร้าย

เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น ( อย่าแตะต้องผู้หญิงของฉัน ) #2

“ฉันยังพูดไม่จบเลย ปกติฟรานเซสจะให้เราเอากับผู้หญิงของเขาหลังจากที่เขาเลิกกับพวกเธอ ฉันคิดว่าฉันคงจะได้ลิ้มลองเธอในเร็วๆนี้” สรรพนามที่เปลี่ยนไปยิ่งทำให้เซียร่ารู้สึกตื่นตระหนก บอดี้การ์ดคนนี้เริ่มไม่ให้ความเคารพเธอในฐานะผู้หญิงของฟรานเซสแล้ว หรือสิ่งที่เขาพูดจะเป็นความจริง...

“ม…ไม่... คุณโกหกฉันไม่สนใจคำพูดเน่าๆ ของคุณหรอก” เธอพูดและหันหลังเพื่อเดินหนี แต่ไวเท่าความคิด ดาเรนกลับคว้าแขนของเธอเอาไว้ หญิงสาวสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดเนื่องจากเขาออกแรงจับแขนเธอแน่นเกินไป ฟรานเซสไม่เคยรุนแรงกับเธอขนาดนี้มาก่อน สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำกับเธอมันน่าขยะแขยงและเธอไม่ชอบสัมผัสจากดาเรน

“เธอยังไปไหนไม่ได้ ฉันอยากได้เธอ ที่วิลล่านี้ไม่เคยต้อนรับของเล่นคนไหนมาก่อน เธอคงต้องหวานและเด็ดมากจริงๆ คงจะเก่งเรื่องบนเตียงมากใช่ไหมถึงได้มาอยู่ที่นี่ ฉันพนันได้เลย” ดาเรนพูดด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า แต่สำหรับคนฟังอย่างเธอ มันเป็นคำพูดที่น่าขยะแขยง

“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย เธอมันก็ไม่ต่างไปจากโสเภณี ให้ฉันลองเอากับเธอดูไหมล่ะ เธออาจจะชอบฉันมากกว่าเขาด้วยซ้ำ” เขายิ้มให้หญิงสาวพร้อมด้วยการส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ย

“ไม่! หยุด ปล่อยฉัน ฉันไม่อยากให้คุณแตะต้องตัวฉัน!” มือหนาของดาเรนลูบไล้ไปที่ต้นขาและพยายามจะล้วงเข้ามาในกางเกงขาสั้นของเธอ เธอร้องไห้และพยายามดิ้นรนออกไป เขาตัวใหญ่และแข็งแรงกว่าเธอมาก ดังนั้นเธอจึงล้มเหลวอย่างน่าสังเวช ฟรานเซสอยู่ที่ไหนเมื่อเธอต้องการเขา? ดาเรนกำลังพูดความจริงหรือไม่? จะเป็นยังไงถ้าฟรานเซสไม่แคร์และปล่อยให้ดาเรนทำในสิ่งที่เขาต้องการกับเธอ?

“หยุดขัดขืนและเงียบซะ ถ้าเธอให้ความร่วมมือ ฉันจะทำตัวดีๆกับเธอ ไม่รุนแรง ฉันจะจัดให้เธออย่างถึงใจ แล้วมันจะเป็นความลับเล็กๆ น้อยๆ ของเรา” ดาเรนพูดด้วยเสียงกระซิบแหบพร่า และพยายามจะผลักเธอลงบนม้านั่ง

“ไอ้เวร ทำบ้าอะไร!” ฟรานเซสตะคอกเสียงดังมาแต่ไกลด้วยความโกรธ

ดาเรนปล่อยแขนเธอทันทีที่ได้ยินเสียง เซียร่าล้มลงบนพื้นร้องไห้สะอึกสะอื้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นและเห็นฟรานเซสยืนอยู่ตรงนั้น นัยน์ตาสีฟ้าที่คมกริบของเขาร้อนรุ่มไปด้วยโทสะ

“เรื่องของแกเอาไว้ทีหลัง” ฟรานเซสชี้หน้าดาเรนอย่างคาดโทษ หญิงสาวสัมผัสได้ว่าเขากำลังโมโหถึงขีดสุด เธอยังคงนั่งที่พื้นอยู่และร้องไห้อยู่อย่างนั้น รู้ตัวอีกทีร่างของเธอก็ลอยหวือขึ้นมาด้วยการอุ้มของชายหนุ่ม หญิงสาวรู้สึกสบายใจและปลอดภัยภายใต้อ้อมแขนแกร่งนี้ เธอซุกหน้าลงกับแผงออกของเขาราวกับเด็กน้อยหาที่พึ่งก่อนจะหลับตาลงอย่างอ่อนล้า

พอฟรานเซสกลับมาถึงบ้านเขารีบตรงไปหาเซียร่าทันที เขาหยุดคิดถึงเธอไม่ได้ เขาอยากจะบดจูบริมฝีปากที่บึ้งบูดนั้นทันทีที่เขากลับถึงบ้าน ร่างกายของเขามีความต้องการเธอทั้งวัน แต่เมื่อเขาเข้าไปในห้องของเธอ เธอกลับไม่อยู่ที่นั่น

‘เดนิส!’ เขาเรียกสาวใช้

‘นายท่าน?’ เธอรีบวิ่งไปหาเขา ฟรานเซสถามว่า

‘เซียร่าอยู่ที่ไหน?’ เขาถาม

‘คุณเซียร่าอยู่ในสวนค่ะ ฉันเห็นเธอออกไปทางประตูหลังวิลล่า เธอชอบไปใช้เวลาอยู่ที่นั่นและอ่านหนังสือบางครั้ง’ เธอตอบ

ฟรานเซสตัดสินใจไปหาเธอที่สวน เขาเห็นเดฟยืนอยู่ข้างประตูคนเดียว

‘เจ้านาย! คุณกลับบ้านเร็วเป็นด้วยเหรอ?’ เดฟพูดแหย่เขา โดรนเดินตามหลังฟรานเซสมาติดๆ

ฟรานเซสมองมาที่เขาอย่างตั้งใจ เดฟดูประหม่าเล็กน้อย ‘ใช่ ฉันได้ยินมาว่าเซียร่าออกไปที่สวน ดังนั้นฉันจะไปหาเธอ’ เขาพูด ‘แล้วดาเรนอยู่ที่ไหน? นายสองคนน่าจะยืนอยู่ที่นี่ด้วยกันแล้วเขาอยู่ที่ไหน?’

‘ผมเห็นดาเรนตามเธอไป เขาบอกว่าจะไปเฝ้าเธอ แต่จะแค่เฝ้าจริงหรือเปล่าผมก็ไม่มั่นใจนะ เจ้านายก็รู้อยู่ ดาเรนมันเอาผู้หญิงไม่เลือก’ เดฟพูดพร้อมกลั้วหัวเราะ

ได้ฟังอย่างนั้นสีหน้าของฟรานเซสก็ดำทะมึนเมื่อคิดได้ว่า มีบางอย่างไม่ถูกต้อง เซียร่าไปไหนคนเดียวมาหนึ่งสัปดาห์แล้วไม่มีการควบคุมดูแลใดๆอีก เพราะเธอไม่เคยหนีหรือสร้างปัญหาใดๆให้เขา สีหน้าของเขายิ่งย่ำแย่เข้าไปอีกเมื่อนึกขึ้นได้ว่า การที่เขาไม่ได้ให้คนคอยตามเซียร่าอาจทำให้ดาเรนคิดว่าเขาเขี่ยเธอทิ้ง แล้วมันจะมีสิทธิเอาผู้หญิงต่อจากเขาเหมือนที่ผ่านมาก็ได้

ฟรานเซสรีบเดินกึ่งวิ่งออกไปข้างนอกและตรงไปที่สวนทันที ถ้าไอ้บ้านั่นแตะต้องเซียร่าแม้แต่นิดเดียว เขาจะฆ่ามัน

ไม่นานนักเขาก็พบทั้งสองคน ความโกรธของเขาปะทุเมื่อเห็นดาเรนกำลังยื้อยุดจะทำมิดีมิร้ายกับผู้หญิงของเขา ไอ้บ้านั่นกำลังสัมผัสเธอ เขาโกรธมากจนเห็นความตายของดาเรนอยู่ตรงหน้า

“ไอ้เวร ทำบ้าอะไร!!?” เขาคำรามทำให้ดาเรนปล่อยเธอลงพื้นทันที เซียร่าไม่ได้ลุกขึ้นและเธอนั่งอยู่ที่นั่นแล้วร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว

“เจ้านาย! ผมไม่ได้ทำอะไรเธอ ผมสาบาน! ผมมาเพื่อดูให้แน่ใจว่าเธอสบายดี” ดาเรนพูดอย่างรวดเร็ว

“เหรอ! แต่สำหรับฉัน ดูเหมือนว่านายกำลังลวนลามผู้หญิงของฉัน หรือนายกำลังจะพูดว่าตาของฉันกำลังเล่นตลกกับฉันยังงั้นเหรออ หา!?” ฟรานเซสตะคอกด้วยความโกรธ เขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำและข่มขู่

“เรื่องของแกเอาไว้ทีหลัง” ฟรานเซสพูดพยักหน้าให้โดรนกับเดฟที่เดินตามมาไปคุมตัวดาเรนเอาไว้...รอรับการลงโทษจากเขา ตอนนี้เขาต้องพาสาวน้อยของเขาไปให้พ้นจากไอ้บ้านี่ก่อน ชายหนุ่มก้มช้อนร่างของเซียร่าขึ้นมา เขาสัมผัสได้ว่าเธอตัวสั่นราวกับลูกนกตัวน้อยที่ขาดที่พึ่งพา ร่างเล็กค่อยๆ ผ่อนคลายลงเมื่อเห็นว่าเป็นเขา เธอซุกหน้าเข้ากับแผงอกของเขาแล้วหลับไป