ดีล
821 Words
ตอนที่3 ดีล
“ใคร” พอขึ้นรถชายหนุ่มก็ถามเพื่อนเสียงเรียบ นพดลเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย
“แน่ใจว่าไม่รู้”
“...”
“กูเพิ่งเจอตอนเย็น น้องชายผ่าตัดไส้ติ่ง”
“มึงไม่เอากูเอานะ” นพดลพูดหยั่งเชิง ตอนแรกเขาแค่คับคล้ายคับคลา แต่พอเห็นสายตาของเพื่อนรักก็มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเธอคือผู้หญิงคนนั้น
“สรุปมึงจะเอา?”
“อืม”
“ตามนั้น”
.....
พรลภัสหยุดเรียน ทั้งยังชวดงานที่ได้เงินดีเพื่ออยู่น้องชายทั้งที่เขาบอกแล้วว่าอยู่คนเดียวได้ เธอเลื่อนรายชื่อติดต่อในมือถือจนสุดก็ยังไม่เห็นจะมีใครที่คิดว่าจะช่วยได้ ‘ทุกคนก็มีภาระกันทั้งนั้น’ สมองพลันนึกถึงพวกชีกอที่มาชวนไปขึ้นเตียงด้วยแต่ก็ไม่เคยเก็บนามบัตรของใครไว้แม้แต่คนเดียว
ก็อก ๆ
“ขออนุญาตนะคะ” พยาบาลสาวเข้ามาพร้อมยา เธอจึงเดินออกมาเพราะหมอนพดลบอกว่าเขาจะอยู่ที่นี่หลังสิบโมงเช้า
ก็อก ๆ
“เชิญ” เสียงตอบรับห้วน ๆ ไม่ได้ทำให้หญิงสาวเอะใจ แต่เมื่อเขาอนุญาตแล้วเธอก็รวบรวมความกล้าเอาตัวเองเข้าไปในห้องของหมอนพดล...แต่คนข้างในกลับเป็นเพื่อนเขาถ้าเธอจำไม่ผิด
“เอ่อ...”
“หมอไม่อยู่หรอก”
“ขอโทษค่ะ น้องภัสไม่รู้ว่าหมอจะไม่อยู่” พรลภัสยกมือขึ้นไหว้เตรียมพาใจที่ห่อเหี่ยวออกไป แต่ทว่าเสียงทุ้มต่ำก็หยุดเท้าของเธอไว้
“ค่ารักษาเท่าไหร่”
“คะ?”
“ทั้งหมดจนกว่าน้องชายเธอจะได้กลับบ้านฉันจ่ายให้”
“คุณจะจ่ายให้ทำไมเหรอคะ” สายตาของคนตรงหน้าไม่เหมือนกับพวกผู้ชายเหล่านั้นเลยสักนิด เขาดูไม่น่าหวังอะไรจากเธอ...แต่ไม่ใช่
“มันมีบางอย่างที่ฉันอยากได้จากเธอ”
“...”
“ถ้าเธอโอเค...ก็เอาเงินนี่ไป” ชนะวินทร์นั่งรอคำตอบท่าทางสบายไร้ความกดดัน เพราะคนที่ควรรู้สึกกดดันต้องเป็นผู้หญิงที่ยืนละล่ำละลักตรงหน้านี้มากกว่า
“ชื่ออะไร”
“พรลภัสค่ะ ชื่อเล่นภัส”
“ฉันชื่อวินทร์ ชนะวินทร์” ชายหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดหมุนปากกาของเจ้าของห้องเล่นเหมือนไม่รอคำตอบ...แต่ก็รอ
“ต้องทำอะไรแลกกับเงินบ้างเหรอคะ”
“เธอรู้อยู่แล้วพรลภัส ว่าต้องแลกด้วยอะไร” ร่าบางรู้สึกเหมือนมีของแข็งทุบเข้าที่หัวใจแล้วทับไว้ไม่เปิดโอกาสให้เลือดได้สูบฉีด ถ้าไม่เอาข้อเสนอนี้เธอจะเอาเงินที่ไหนมาพาน้องกลับบ้าน
“ไม่ได้รีบ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน” ชนะวินทร์เสนออีก ดูจากความลังเลแล้วน่าจะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ เธออาจต้องช่างใจหนักอยู่
“ฉันแค่ไม่ชอบมีความสัมพันธ์แบบใจแลกใจ จบเรื่องก็แยกย้าย”
“ค่ะ” เธอตอบเสียงเบาหวิวราวลมพัดเบา ๆ ไม่เงยหน้าขึ้นมองเขาเพราะความละอาย ชายหนุ่มดันเงินสามปึกนั่นมาริมโต๊ะให้เธอ หญิงสาวจึงยื่นมือเข้าไปหยิบเงินนั้น และหันหลังเตรียมเดินออกไปแต่ก็เจอกับหมอนพดลที่กลับมาพอดี สีหน้าของเขาดูไม่ได้งุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดตรงหน้า เธอเองก็ไม่กล้ามองตาใครทั้งนั้นจะเดินออกไปเงียบ ๆ
“ดีลมั้ย”
“ดีล”
“พรลภัส...คงถูกใจมึงโคตร ๆ ถึงได้ยังคิดจะเอา”
ชนะวินทร์ลุกขึ้นเต็มความสูงเพื่อคืนเก้าอี้ให้เจ้าของมัน ก่อนจะเดินออกมาเพราะสิ่งที่ต้องจัดการมันได้เรียบร้อยแล้ว และเขาก็ได้เห็นว่าเธอหอบเงินนั่นไปจ่ายที่ฝ่ายการเงินจริง ๆ ตอนที่เดินผ่านเคาต์เตอร์ฝ่ายการเงินของโรงพยาบาล
.....
”พี่ภัสเอาเงินจากไหนจ่ายให้ณัฐตั้งเกือบสามแสน” ณัฐดนัยถามอย่างงุนงงหลังได้รับใบเสร็จพร้อมยาครั้งสุดท้ายก่อนออกจากโรงพยาบาล
“ยืมเพื่อนน่ะ”
“เพื่อนคนไหนมีเงินให้พี่ยืมมากขนาดนี้” พรลภัสไม่ได้เงยหน้าขึ้นตอบ เคยมีคนยื่นข้อเสนอนี้ให้เธอหลายคนแต่ไม่เคยคิดทำ...จนตอนนี้มันเลือกไม่ได้
“พี่ภัส”
“ไปเปลี่ยนเสื้อจะได้กลับบ้านกัน”
“...” ณัฐดนัยยังมองหน้าพี่สาวคาดคั้นเอาคำตอบที่แท้จริงทางอ้อม แต่เขาก็ทำไม่สำเร็จ
“ไป เปลี่ยน เสื้อผ้า”
“อืม”
คล้อยหลังน้องชายคนที่ยืนรอหน้าห้องน้ำอย่างเธอก็ตกผลึกความคิด ‘ทำมันไปแล้วพรลภัส’ หญิงสาวยืนเหม่อจนไม่รู้ตัวว่าณัฐดนัยกำลังมองเธออยู่
“นอนน้อยหรือไง”
“ณัฐ ทำไมไม่เรียกเกิดล้มขึ้นมาทำยังไง”
“แผลเท่าแมวข่วน ณัฐไม่ได้เจ็บขนาดนั้นหรอก” หญิงสาวพยักหน้าเพราะเห็นด้วยว่าแผลมันเล็กนิดเดียว ‘เอกชนก็ดีอย่างนี้เอง’
- Writer
