ฉันเอาแต่ยืนนิ่งกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะไม่คิดว่าเขาจะตามมา ก่อนจะหันกลับไปมองทะเลอีกครั้ง
“พริ้งยืนทำอะไรลูกไปที่พักได้แล้ว” เสียงของแม่ทำให้ได้สติก่อนจะค่อย ๆ กลับไปทางด้านหลังอีกครั้ง
“ค่ะ” ตอบน้ำเสียงแผ่วเบาแล้วเดินผ่านหน้าเฮียเกมส์โดยที่ไม่ได้มองหน้าไปกอดแขนแม่
ดวงตามองไปรอบ ๆ บ้านพักชั้นเดียวที่มีสระว่ายน้ำกั้นกลางบ้านแต่ละหลังจะมีห้องนอนเพียงสองห้องเท่านั้นทำให้ต้องจองบ้านสองหลัง
เมื่อพนักงานขนกระเป๋ามาเรียบร้อยก็ถึงเวลาตกลงกันเรื่องห้องนอนและมันก็ต้องเป็นแบบที่มันควรจะเป็นคือพ่อกับแม่ฉันนอนด้วยกันเหมือนอย่างทุกครั้ง แต่ไม่รู้อะไรทำไมวันนี้จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกอยากนอนกับแม่ขึ้นมาเมื่อนึกได้ดังนั้นก็รีบเอ่ยบอกพ่อออกไปทันที
“พ่อหนูขอนอนกับแม่นะ”
“พริ้งทำไมทำกับพ่ออย่างนี้ล่ะลูกนาน ๆ ทีจะได้ออกมาเที่ยวขอพ่อจู๋จี๋กับแม่หน่อยไม่ได้เหรอ” คำพูดของพ่อและท่าทีของเขาทำเอาป้าแก้วตากั
