#ด้านเกมส์
ผมได้แต่นิ่งทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าไอ้เด็กดื้อจะกล้าทำถึงขนาดนี้ เพราะเป็นผู้ชายขี้เงี่ย*มันก็ต้องมีเผลอจูบตอบกลับไปบ้าง แต่ก็พยายามยับยั้งช่างใจให้ได้มากที่สุดก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ แม้สติสัมปชัญญะมันอยากจะขาดสะบั้นให้รู้แล้วรู้รอดแต่เพราะพริ้งคือน้องสาวข้างบ้านที่ไม่ได้รู้สึกเกินไปกว่าน้องจึงตัดสินใจจบทุกอย่างให้เร็วที่สุด
ดันตัวขึ้นจ้องมองคนใต้ร่างที่เอาแต่จ้องมองหน้ากันด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้ม...
“อยากจูบคนอื่นแต่ประสบการณ์เท่าเด็กอนุบาล” พูดออกไปแบบนี้เพราะอยากให้พริ้งเสียความมั่นใจจะได้เลิกดื้อแล้วยอมแพ้สักที
แต่ก็ลืมไปว่าเด็กยังไงมันก็เด็กวันยังค่ำพูดแล้วก็เถียงไม่หยุด และไม่คิดจะยอมแพ้ด้วย...
“ว่าหนูอ่อนหัด แต่จูบตอบย้อนแย้งนะคะ” มือซุกซนยกขึ้นลูบหน้าอกทำเอาเสียวไปทั้งลำ
“แล้วที่เมื่อกี๊ถอนจูบออกเพราะหนูอ่อนหัดหรือกลัวเคลิ้มกันแน่”
“แค่จูบไม่ทำให้เฮียเคลิ้มได
