#คอนโด
เพราะรู้ดีว่าไม่ไหวตามที่เฟิร์สบอกจึงไม่อาจปฏิเสธได้ก็เลยเลือกให้เฟิร์สกับแทนไทมาส่งที่คอนโด ทำให้ตอนนี้ฉันนั่งบนรถตัวเองเฟิร์สเป็นคนขับ ส่วนเดซี่นั่งรถเฟิร์สที่แทนไทเป็นคนขับ
ตลอดระยะทางเราสองคนไม่พูดจาอะไรเลยเพราะฉันทำได้แค่นั่งนิ่งและหลับตาตลอดทางขืนถ้าลืมตาขึ้นมาได้จอดรถลงไปอ้วกข้างทางแน่
“ไหวไหม?”
“ไหว ๆ”
“ถ้ารู้ว่าพริ้งดื่มไม่เก่งเราไม่ปล่อยให้ดื่มเยอะขนาดนี้หรอก”
“ครั้งแรกคิดว่าเมาแสงสี เลยดื่มแบบไม่คิด”
“หึ” เฟิร์สถือวิสาสะเอื้อมมือมาจับหัวฉัน ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในคอนโดเมื่อจอดรถเรียบร้อยแทนไทก็ขับตามมาจอดด้านหลังติด ๆ
“เราช่วย” เฟิร์สรีบวิ่งลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่ฉันนั่งพร้อมกับโน้มตัวเข้ามาเหมือนกับว่าจะอุ้มฉันลงจากรถแต่ก็ต้องชะงักเพราะฉันดันแผงอกไว้ก่อน
“ไม่เป็นไร” เอ่ยบอกก่อนจะพยายามลงจากรถด้วยท่าทีทุลักทุเลลงมาจากรถเรียบร้อยก็เหลือบมองเดซี่ที่ยืน
