“เที่ยงนี้พี่ชายสุดหล่อของเธอไม่มาเหรอริกะ”
“เขาก็ต้องมีแฟน ต้องดูแลแฟนเขาบ้างสิ จะมาเป็นพี่ชายติดน้องสาวตลอดได้ยังไง” พักเที่ยงของฉันมันเปลี่ยนไป ไทม์ที่เคยมากินข้าวด้วยตลอด วันนี้ฉันไม่มีเขานั่งข้าง ๆ คอยไปซื้อน้ำซื้อข้าวมาให้ คนอื่นมองว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน เป็นพี่ชายน้องสาวที่คอยดูแลกัน ซึ่งตอนนั้นเราทั้งคู่รู้ดีว่าเราปฏิบัติต่อกันเหมือนแฟน
“โฮ้ พี่ชายมึงมีแฟนแล้ว”
“อืม คนเราก็ต้องมีแฟนไหม”
“ก็ใช่ แต่พี่ชายมึงไม่มีแววว่าจะมีแฟน”
“มันก็มีไปแล้วไง เซอร์ไพรส์ดี”
“ริกะ...” เจนิสเอ่ยพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาให้ฉัน พูดถึงเรื่องของไทม์ร่างกายของฉันยังคงเกิดความเสียใจ ยังร้องไห้ได้โดยอัตโนมัติ คงเพราะแผลมันยังสด
“ฉันแค่เสียใจน่ะ ไม่คิดว่าพี่ชายจะ...”
“รู้ ๆ เข้าใจว่ารู้สึกเหมือนโดนแย่งของรัก แต่มึงก็ต้องเข้าใจนะว่าพี่ชายของมึงต้องมีชีวิตของเขาด้วย มึงจะให้เขาตามดูแลมึงตลอดไปไ
