ของรักของยักษ์ 1(2) จุดเริ่มต้น
907 Words
“...” ฉันจ้องใบหน้าคมเข้ม แววตาของเขากำลังท้าทายฉัน แล้วฉันต้องกลัวเหรอ ฉันไม่เคยกลัวเขาสักครั้ง พวกเราทะเลาะกันมาตลอดไม่มีใครยอมใคร ยักษ์เป็นผู้ชายตัวสูง พ่อเขาเป็นคนใต้ทำให้ได้ความคมเข้มมาจากพ่อ ไม่ใช่แค่ใบหน้าที่คมเข้ม สีผิวเองก็เช่นกัน ยักษ์น่าจะสูง 189 เซนติเมตร น้ำหนักฉันเดาว่า 75 กิโลกรัม ซึ่งขนาดของเขากับขนาดของฉันต่างกันมาก ฉันเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นที่ตัวเล็กนิดเดียว สูง 152 เซนติเมตร หนัก 40 กิโลกรัม ยืนข้างกันฉันเสียเปรียบตลอด ฉันตัวเล็ก เขาตัวใหญ่ ตอนเด็กยักษ์ตัวใหญ่ตัวอ้วนกว่าเพื่อนทุกคน พอโตมาเขาก็สูงกว่าคนอื่นและผอมลง
พูดความจริงไม่อคติเขาคือผู้ชายฮอตปรอทแตก เป็นคนที่มีผู้หญิงเข้าหาเยอะ แค่เขาหันไปผู้หญิงพร้อมพลีกาย ไม่ว่าจะแถวบ้านหรือที่มหาวิทยาลัย
“ดื่มให้กับการเลิกเป็นศัตรูของเรา” ยักษ์ยกแก้วเหล้าขึ้นมาเตรียมชน
“ชั่วคราวนะ เพราะฉันเกลียดนายมาก ๆ นายมันคนไม่น่ารัก ชอบแกล้งฉันตลอด ชอบต่อยพี่ ๆ ของฉันประจำ” ฉันยกแก้วเหล้าขึ้นมาชนกับเขา
“ก็ไอ้พวกนั้นมันอ่อน ส่วนเธอมันน่าแกล้ง ตัวเท่าลูกหมาแต่สร้างแผลเป็นให้ฉันตั้งเยอะ แขนฉันยังมีรอยฟันของเธออยู่เลย” ริมฝีปากของยักษ์กระตุกยิ้ม เขายกแขนขึ้นมาโชว์รอยแผลเป็นที่เคยโดนฉันกัดจนเลือดไหล ตอนนั้นฉันโดนไอ้บ้ายักษ์เรียกหมาริกะเป็นปีสองปี
“ก็นายชอบล้อว่าฉันไม่มีพ่อ ชอบรังแกไทน์กับไทม์ด้วย เขาเป็นครอบครัวของฉัน ฉันก็ต้องปกป้องและเข้าข้างครอบครัวฉันสิ”
“งั้นถ้าฉันเป็นคนในครอบครัวเธอ เธอจะปกป้องฉันแล้วก็อยู่ข้างฉันหรือเปล่า”
“แน่นอน ถึงฉันตัวเท่านี้ แต่ว่าฉันเก่งนะ ฉันเก่งมาก ๆ เลย”
“เหรอ” ใบหน้าหล่อ ๆ ของยักษ์กำลังส่งสายตาแพรวพราวมาที่ฉัน
ฉันจึงส่งยิ้มให้พร้อมกับพยักหน้าเบา ๆ “อื้ม”
เท่าที่จำได้เราดื่มและมองหน้ากันอยู่อย่างนั้นจนร้านปิด ยักษ์ชวนฉันมาต่อที่ห้องของเขาเพราะฉันไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากตอบคำถามใครต่อใคร ก็เลยเลือกมากับคนที่เป็นศัตรูหมายเลขหนึ่ง ว่าไปแล้วก็น้อยคนนะที่จะทำอะไรแบบนี้ ถ้าไทม์ไทน์รู้ว่าฉันมากับยักษ์คงอกแตกตาย อาละวาดบ้านแตก ซึ่งฉันจะไม่ให้พวกเขารู้
“อื้ม…” จำไม่ได้ว่าตกลงกันท่าไหน ทำไมเราถึงได้มาอยู่ในท่าล่อแหลมแบบนี้ ยักษ์นอนหงายอยู่ที่พื้น ฉันนอนทับอยู่บนตัวเขา
“ทำเป็น?” สายตายักษ์กำลังบอกว่าฉันอ่อนหัด
“ก็แค่ปากประกบกันไหม ไม่เห็นยาก” ใช่ เรากำลังคุยกันเรื่องจูบ ก่อนหน้านี้คุยกันเรื่องไหนไม่รู้ แต่มาจบที่เรื่องจูบ เขาหาว่าฉันไม่เคยทำเรื่องอย่างว่า ตอนนี้ฉันก็เลยขึ้นคร่อม แนบริมฝีปากยักษ์ ทว่ายักษ์ยกมือขึ้นมาจับที่ท้ายทอย คล้ายล็อคฉันไว้ “อ้ะ!”
เขาสอดใบลิ้นเข้ามาในปากฉัน มันให้ความรู้สึกประหลาด ใบลิ้นของยักษ์กวาดทั่วโพรงปาก กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งชวนให้ลุ่มหลง ความรู้สึกวาบหวามที่ไม่เคยเกิดขึ้นมันเกิดขึ้นขณะที่ฉันกับยักษ์กำลังจูบกัน
“แบบนี้ต่างหากเรียกจูบ” เสียงของยักษ์ดังเมื่อเขาถอนริมฝีปากจากปากฉัน ฉันปรือตามองเห็นเขากำลังยิ้ม ฉันเกิดความรู้สึกนึกเสียดาย ทว่าไม่ทันได้เอ่ยอะไรยักษ์ก็จับฉันนอนด้านล่างแทน เขายิ้มก่อนจะก้มหน้ามาหอมแก้มทั้งสองข้างของฉัน “แบบนี้เรียกหอม”
“รู้ แค่หอมแก้มใครจะไม่รู้” ไอ้บ้ายักษ์จะโชว์ว่าเก่งกว่าฉันสินะ กะแค่หอมแก้มทำไมจะไม่รู้จัก “ฉันถูกหอมบ่อยไป”
“แล้วรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอยากทำมากกว่าจูบกับหอมแก้ม”
“ทำอะไร”
“ถ้าบอกจะให้ทำหรือเปล่า”
“ทำดีไหม เก่งหรือเปล่า”
“อันนี้คงต้องลองเองนะ ว่าแต่จูบดีไหม”
“อื้ม” ฉันยิ้ม พยักหน้ารัว จูบที่เขาสอนมันดีจริง ดีจริงหรือว่าเพราะแอลกอฮอล์
“งั้นขอจูบอีกนะ”
“อืม”
สิ้นเสียงอืม กลีบปากเราแนบชิดกันอีกครั้ง ยักษ์ป้อนจูบที่ต่างออกไป เป็นจูบที่พิเศษกว่ารอบก่อน เราจูบกันอยู่นานกระทั่งเขาถอนริมฝีปากและเอ่ยเสียงกระเส่าข้างใบหูว่า “มีดีกว่าจูบอีกนะถ้าไม่ชอบก็บอกจะได้ไม่ทำ”
“…” ฉันไม่ได้ตอบ ยักษ์จึงจูบที่ใบหู ลมหายใจที่เป่ารดทำใจฉันเต้นแรง หลับตาพริ้มเพื่อรับความรู้สึกแปลกใหม่ ซอกคอฉันถูกสัมผัสด้วยริมฝีปากของยักษ์ การกระทำของเขามันช่างทำให้ฉันรู้สึกดีแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ฉันรู้สึกได้ว่าเสื้อกำลังถูกถอดออกจากร่างกาย ตะขอเสื้อในถูกปลด ยักษ์ละเลงลิ้นบริเวณหน้าอกที่ใหญ่ไม่สมดุลกับร่างกายส่วนต่าง ๆ และนั่นเป็นสิ่งที่ฉันจำได้ หลังจากนั้นฉันนึกภาพอะไรไม่ออกอีกเลย
- Writer
