When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“คนสวยๆ ไม่ควรต้องมาเสียน้ำตาให้กับผู้ชายเฮงซวยนะคะ” นิรามปลอบคนข้างๆ อย่างใจเย็น ต่างจากภายในใจที่มันร้อนรุ่มจนพร้อมจะปะทุตลอดเวลา จากนั้นก็ใช้นิ้วยาวเหยียดเกลี่ยน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาให้อย่างอ่อนโยน และคำพูดของเขามันก็ทำให้เธอมีรอยยิ้ม ยิ้มออกมาทั้งน้ำตานั่นแหละ “หนูมาอยู่ที่นี่เป็นเดือนแล้ว ควรเลิกเสียใจได้แล้วสินะคะ” “เฮียรู้ค่ะว่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับระยะเวลา แต่ที่เฮียพูด เพราะเฮียไม่อยากให้หนูต้องทนกับอะไรแบบนั้นก็แค่นั้นเอง” “เขาเคยอยู่เคียงข้างกันมาตลอด….” “แต่ก็ไม่มีอะไรตลอดไปสำหรับอะไรทั้งนั้น เขาบอกเองว่าเขามีอนาคตของเขา เราเองก็ควรเดินหน้าต่อไป เลิกหันกลับไปมองความเสียใจที่เคยเป็นแค่เงาในอดีตได้แล้วนะ อดีตก็คืออดีตค่ะ อย่าไปเสียเวลากับมันเลยนะคะ” ณมนสบตาคนที่พยายามปลอบประโลม เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเก่งขนาดนี้ ทั้งที่ป่วยอยู่แท้ๆ แต่ก็ทนปลอบเธอได้อย่างใจเย็น “เฮียไม่อ