25
“ไม่ต้องมาถ่งมาโธ่เลยพ่อตัวนี้ นี่นึกอะไรขึ้นมาฮึ ถึงได้ลากน้องเข้าห้องทั้งที่ยังไม่ได้ส่งตัวนะ ถ้าแม่ไม่ตามขึ้นมา เราไม่ปล้ำน้องจนสำเร็จแล้วหรือไง ไหนเมื่อคืนถึงรอมาได้ แล้วนี่รออีกนิดไม่ได้หรือไง”
นุชนาถต่อว่าลูกชายอย่างหมั่นไส้ อดไม่ได้ที่จะตีแขนใหญ่แรงๆ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นที่ถูกใจของพ่อตัวดีเสียมากกว่า เพราะมีเสียงหัวเราะอยู่เนื่องๆ กับจมูกโด่งกดลงไปบนแก้มนุ่มทั้งสองข้าง
“ไม่ต้องมาหอมแม่เลย ไปหอมสาวๆ โน่น”
“แม่อย่างอนสิครับ ผมขอโทษก็ได้ เมื่อกี้มันโมโหมากไปหน่อย ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เลยแบบว่าพาน้องเข้ามาคุย แต่เรื่องมันแบบว่า...”
“เอาละไม่ต้องพูดแล้ว รีบแต่งตัวดีกว่า มีญาติๆ บางคนเขาจะกลับกันแล้ว เรากับน้องต้องออกไปส่งตามมารยาท”
“ครับแม่” จมูกโด่งกดลงบนแก้มนุ่ม ก่อนชายหนุ่มจะเดินไปหยิบเสือผ้ามาสวมใส่ ใบหน้าคมแย้มยิ้ม พร้อมผิวปากเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง
นุชนาถอนใจขณะมองล
