11
สิทธิ์คุณเดินเข้าไปนั่งเคียงข้างภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก ใบหน้าที่แม้จะเลยเข้าสู่วัยชราแล้วแต่ก็ยังอิ่มเอิบและสดใส จนดูเหมือนกับเป็นหนุ่มใหญ่วัยใกล้ห้าสิบเท่านั้นเอง ทั้งที่อายุจริงๆ นั้นเกือบจะเจ็ดสิบอยู่แล้ว
“สวัสดีคะลุงสิทธิ์ ต้นหลิวคิดถึงลุงสิทธ์ที่สุดเลย” พรรณธรยกมือขึ้นไหว้ขณะลุกขึ้นนั่งคลานเข่าไปกอดชายชรา แต่หันใบหน้าหงิกงอพร้อมกับจมูกโด่งเป็นสันยู่ย่นใส่คมน์ที่ยืนอมยิ้มอยู่ไม่ไกล
“คิดถึงแต่ปากนะสิเรา ไม่เห็นมาเยี่ยมลุงกับป้าเลย”
“นั่นสิครับพ่อ นี่ถ้าไม่มีธุระหรือเดือดร้อนจริงๆ ละก็ น้องต้นหลิวไม่แวะมาหาเราหรอกครับ จริงไหมครับแม่” คมน์หันไปถามมารดา เมื่อครู่ถ้าเขาได้ยินไม่ผิดพรรณธรกำลังออดอ้อนขอให้ช่วยเหลือเรื่องแต่งงานอยู่ โชคดีที่เขากับพ่อเข้ามาขัดจังหวะได้ทัน ไม่งั้นแม่จะต้องยอมรับปากไปเป็นแน่ แล้วที่นี้เขาและคุณย่ากลมพรรณนั่นแหละที่จะต้องลำบากและกระอักกระอ่วนใจ
พรรณธรตวัดส่
