KILLER DARK 10
1184 Words
“นับ! รอด้วยดิวะ ...แล้วไปไหนนั่น เดี๋ยว...” นับวิ่งเข้าไปในบ้านทันทีที่รถจอดโดยไม่พูดกับเขาสักคำแถมยังวิ่งเข้าไปในห้องว่างถัดจากห้องนอนเขาอีก
“เกิดอะไรขึ้นอ่ะเหยี่ยว” ดอกรักที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ถามเหยี่ยวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงและพอได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้วเธอก็ยิ่งโมโหแทนนับ
“สมน้ำหน้าแล้วมัวแต่ไปบ้าตามยัยนั่นอยู่ได้ ...ขอให้นับโกรธนายไปตลอดอาทิตย์นี้เลย” เหยี่ยวเกาหัวอย่างงงๆ แค่นับเคืองเขายังพอเข้าใจแต่ดอกรักมาพาลเคืองเขาไปด้วยเนี่ย
...ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ะ
“แล้วทำไมมึงถึงลืมนับวะ”
“กูไม่ได้ลืมเว้ย กูรีบมาที่สุดแล้วแต่...”
“แต่ไม่ทันไง ...ไปง้อเหอะเด็กนั่นชอบมึงคงโกรธไม่นานหรอก” เหยี่ยวพยักหน้าแล้วมาหยุดยืนที่หน้าห้องที่นับวิ่งเข้าไป
ก๊อก ก๊อก
“เปิดให้หน่อยสิ ...ได้ยินมั้ยเนี่ย” เหยี่ยวยืนเคาะห้องอยู่เกือบสิบนาทีแต่ก็ไม่ได้รับเสียงตอบรับจากนับเขาก็เลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเองเลย
ซ่า
“เด็กบ้านึกว่าจะนอนร้องไห้อยู่ซะอีก” นี่เขาห่วงนับมากเกินไปใช่หรือเปล่าวะแต่ก็ยังมีนิดหน่อยที่รู้สึกเสียดายว่าอยากให้เด็กนี่ร้องไห้ให้เขา
...นี่กูเป็นอะไรวะเนี่ย
แอ๊ด
“ว๊าย!! เข้ามาทำไม อุ๊บ!!!” นับกรี๊ดลั่นห้องตอนที่เห็นว่าผู้ชายที่เธอกำลังโกรธมานั่งอยู่ปลายเตียงข้างๆกับชุดชั้นในของเธอและตกใจมากกว่าที่เหยี่ยวพุ่งตัวมาปิดปากแล้วดันเธอเข้าไปชิดกำแพงไว้
“ชู่ว เงียบสิเดี๋ยวทั้งบ้านก็แห่มาดูเธอแก้ผ้าหรอก”
“ออกไปจากห้องหนูเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ใครเขาอนุญาตให้เธอเปิดห้องนอนใหม่วะ ...กลับไปนอนที่ห้องได้แล้ว”
“ไม่! นับไม่กลับไปนอนกับคนใจร้ายหรอก ...ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
“จะเดินกลับไปดีๆหรือจะให้แบกขึ้นหลังไป”
“แต่เฮียผิดนะ เฮียต้องขอโทษนับสิจะมาทำใจร้ายแบบนี้ไม่ได้” เด็กสาวหน้าง้ำงอเพราะนอกจากเหยี่ยวจะไม่ขอโทษเธอแล้วเขายังทำตัวใจร้ายกับเธอเหมือนเดิมอีก
...ไม่มีหัวใจ
“ขอโทษที่ทิ้งเธอไว้คนเดียวแต่โทรศัพท์ฉันแบตหมดแล้วน้ำก็มาลากฉันไปซื้อของเป็นเพื่อนตั้งแต่เย็น ...ไม่คิดว่ามันจะนานขนาดนี้” น้ำเสียงบวกกับแววตาสำนึกผิดของเขาทำให้นับใจอ่อนไปก่อนแล้ว
“อื้อๆ รู้แล้วเฮียเลิกทำหน้าหงอยๆแบบนั้นซะที ...เห็นแล้วมันปวดใจ” ไอ้ประโยคสุดท้ายถึงแม้นับจะพูดเบาๆแต่เขาก็ได้ยิน เหยี่ยวถึงกับหลุดยิ้มให้กับความน่ารักสดใสของนับ
“แล้วทีนี้กลับห้องได้หรือยังล่ะ”
“ไม่เอาอ่ะ คืนนี้นับจะนอนห้องนี้ปล่อยให้เฮียนอนคนเดียวให้เหงาตายไปเลย”
“จะไม่กลับไปนอนที่ห้องจริงดิ ...ไม่เหงาแน่นะถ้ามาเคาะห้องตอนกลางคืนไม่เปิดให้นะบอกไว้ก่อน”
“แง อย่าเพิ่งไปสิเดี๋ยวนับเก็บของก่อน” นับรีบเก็บชุดนักศึกษาของตัวเองแล้ววิ่งตามเหยี่ยวกลับห้องไป และทั้งคืนพวกเขาก็เถียงกันไปมาและหลับไปในที่สุด
อีกด้านนึง
“คุณมาไทยทำไมไม่บอกน้ำเลยล่ะคะ ...แล้วนี่มาถึงเมื่อไหร่” สายน้ำรีบปลีกตัวมาจากเหยี่ยวทันทีที่รู้ว่าริโอมาถึงไทย พอมาเห็นสภาพเขาตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับตอนที่อยู่ที่นั่นเลย
เมาและหงุดหงิดเพราะตามหาตัวเด็กนั่นไม่เจอ
“อึก ถอดเสื้อผ้าของเธอออก” ร่างกายของริโอตื่นตัวอย่างเต็มที่ เขาแค่อยากจะปลดปล่อยมันกับใครก็ได้แต่สายน้ำเดินเข้ามาพอดี
...เพราะงั้นก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะปล่อยเธอไป
พรึ่บ แคว่ก
“โอ๊ย น้ำเจ็บริโอ ...ไม่ๆ น้ำยังไม่พร้อม กรี๊ดด!!!” ริโอดันกระโปรงของเธอไปกองที่เอวก่อนจะกระชากแพนตี้จนขาดติดมือแล้วกระแทกแท่งเนื้อเข้าไปในทันที
สวบ ปึก
ปึกๆๆๆๆ
“โอ๊ยๆๆ อื้อๆๆๆ น้ำเจ็บ อ๊าๆๆๆ” ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านสะโพกสวยจึงขยับสวนการกระแทก เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้อง
“อ้าขากว้างๆ! ซี๊ดด อืมม”
“น้ำจะเสร็จแล้ว ริโอขาน้ำจะไม่ไหวแล้ว” สายน้ำผลักริโอให้นอนราบไปที่เตียงก่อนที่เธอจะขึ้นมาขย่มบนตัวของริโอเอง หน้าอกอวบโดนมือหนาของเขาบีบเคล้นอย่างรุนแรง
“บีบแรงอีก โอ้วว ผัวขาน้ำจะไม่ไหวแล้ว”
ตั่บๆๆๆๆ
“ซี๊ดด โคตรตอดเลย ...แรงอีกสิวะ” มือหนาจับเอวของเธอให้โยกตามจังหวะที่เขาต้องการซึ่งมันทั้งรุนแรงและเร่าร้อนจนสายน้ำแทบจะสำลักความสุขที่เขาปรนเปรอให้
“อ๊าย!!! อ่าส์!!!” น้ำเชื้อสีขุ่นถูกฉีดเข้าไปจนสุดก่อนจะที่ริโอจะผลักให้สายน้ำพ้นไปจากตัวของเขา
“ต่ออีกรอบสิคะ น้ำคิดถึงคุณจะแย่” ร่างเปล่าเปลือยเดินนวยนาดไปหาริโอที่ยืนสูบบุหรี่ริมระเบียงอย่างใช้ความคิด
“ไม่ล่ะ หายอยากแล้ว” คำพูดของริโอทำให้เธอหน้าชาไปพักนึงแต่ก็แค่แปปเดียวเท่านั้นที่เธอคิดวิธีจะเอาใจริโอได้
“จะทำอะไร” เขาก้มมองหน้าเธอด้วยสายตาเรียบเฉย
“เอาใจคุณไงคะ ...น้ำรู้ว่าริโอชอบอะไร” ลิ้นเล็กตวัดรอบแท่งเนื้อก่อนจะกลืนมันเข้าปาก ริโอแหงนหน้ามองเพดานก่อนจะสูดปากด้วยความเสียว
“อ่า อื้มม ไม่ได้เรื่อง ...มันต้องแบบนี้”
พุ่บๆๆๆๆๆ
“อ่อกๆๆ อื้มมม” ริโอล็อคหัวสวยก่อนจะกระแทกเอวเข้าไปอย่างรุนแรงจนสายน้ำถึงกับสำลักในความใหญ่โตของเขา
“ซี๊ดด แตกแล้ว” น้ำสีขุ่นจำนวนมากถูกฉีดใส่หน้าสายน้ำก่อนที่เขาจะจับเธอมาเท้าที่ระเบียงและร่วมรักกับสายน้ำจากทางด้านหลัง
“คืนนี้ ...ให้น้ำ ...อยู่กับคุณนะคะ อ๊า!!!!”
.
.
.
“ตื่นได้แล้ววว ไปส่งนับหน่อย” นิ้วเล็กจิ้มที่แก้มของเหยี่ยวเพื่อปลุกคนขี้เซาให้ลุกไปส่งเธอเหมือนทุกวัน จะว่าไปเรื่องเมื่อวานเธอก็ไม่ได้โกรธเขาแล้วแต่อาจจะมีเคืองๆนิดหน่อย
...แต่พอได้ยินคำขอโทษความรู้สึกนั้นก็หายไปเลย นี่สินะที่เขาบอกกันว่าเราจะอภัยให้คนรักได้ทุกเมื่อ
“อื้อ ...ยังง่วงอยู่เลย ไม่ไปได้มั้ย ฮ้าวว” ร่างสูงพูดแล้วเอาหน้าซุกไปที่หมอนก่อนจะหลับต่อ
“ไม่ได้ซิ๊!!! ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ยัยเด็กปีศาจ!! ...มาปลุกฉันบ่อยๆระวังจะจับปล้ำให้สักวันนึง”
“แบร่ๆ จ้างก็ไม่กลัวหรอก”
“อยากลองดูมั้ยล่ะ”
“บะ บ้าแล้ว!!”
- Writer
