Yazgan’ı nihayet gördüm. Sınıra en yakın noktada, amansız bir savaşın içerisinde etrafı sarılmış haldeydi. Onunla birlikte giden birlikteki birkaç kişi de yanındaydı. Savaşmaya çalışıyorlardı ama bir şekilde engelleniyorlardı. Zihinlerinin bulandığını ve acı içinde daha fazla direnemediklerini gözlerimle gördüm. Yazgan’ın elindeki kılıç yere düşerken bedeni de hemen ardından onu takip etti.
Ve onu gördüm…
Sapsarı saçlarından onu seçmek zor değildi. O lanet buz mavisi gözleri direkt olarak bana bakıyordu. Çok uzaktı ama yine de zaferle parlayan uğursuz gözlerini görebiliyordum işte. Gözlerimin içine bakarken suratında dağıtmak için tutuştuğum sırıtışıyla eğilip Yazgan’ın baygın bedenine doğru eğildi ve saçlarından kavradı. Bedenini cansızmış gibi tutup kendine doğru kaldırdığında biri göğ
