กามเทพเผลอรัก

ส่งเนื้อไปให้เสือ 1

ช่วงสาย ของวันที่อากาศแจ่มใส ภายในห้องพักสุดหรูของคอนโดใจกลางเมืองบนชั้นที่ 20 เผยให้เห็นกระจกใสบานใหญ่ ที่ทอดให้เห็นบรรยากาศของกรุงเทพ ฯ อย่างชัดเจน ม่านทั้งสองด้ านถูกเปิดเอาไว้ตั้งแต่กลางคืน เพื่อชมความงดงามของแสงไฟ และเมื่อยามสาย แสงแรกแห่งวันใหม่ก็สาดส่องเข้ามายังห้อง กระทั่งถึงเตียงกว้างสีกรมท่า เจ้าของร่างสูงใหญ่ตื่นขึ้นมารับแสงแห่งอรุณพร้อมกับร่างบางของใครบางคน ที่กำลังขยับรับจังหวะรุกเร้าของหนุ่มนักรัก

ร่างเปลือยเปล่าทั้งสองบดเคล้าคลอเคลียกันภายใต้ผ้าห่มผืนหนา เพื่อตอกย้ำความสุขในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมาอีกครั้ง สาวสวยใบหน้างดงามเพ่งมองเจ้าของร่างสูงใหญ่ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสุขเหลือล้น พลางแอ่นสะโพกยกรับตามจังหวะขึ้นลงที่ชายหนุ่มเป็นคนนำทาง ทั้งคู่สอดประสานจังหวะรักกันอย่างลงตัว จนกระทั่งชายหนุ่มได้นำพาหญิงสาวขึ้นไปชมวิมานอีกครั้ง

ชายหนุ่มหายใจหอบเล็กน้อยก่อน จะโน้มตัวลงไปกอดหญิงสาวเอาไว้แนบอกกว้าง และทั้งคู่ก็ผลอยหลับไปอีกครั้ง ขณะที่เวลาปานเข้าไปเกือบสิบโมงเช้า ชายหนุ่มหารู้ไม่ว่าวันนี้คือวันอะไร และจำเป็นต้องตื่นแต่เช้าแค่ไหน เพราะหลับไปด้วยความเหนื่อยจนกระทั่ง...

           ติ้งหน่อง!!! เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นหนึ่งครั้ง เพื่อปลุกให้เจ้าของห้องลุกขึ้นมาเปิด แต่ไร้วี่แวว

           ติ้งหน่อง!!! ติ้งหน่อง!!! เสียงกริ่งดังอีกสองครั้ง คราวนี้เพื่อย้ำให้เจ้าของห้องรู้ว่าแขกที่มานั้นยืนรออยู่นานแล้ว

           เมื่อถึงตอนนี้ เขาก็รู้สึกตัวลุกขึ้นอย่างรีบร้อน ขณะที่สาวสวยข้างกายยังไม่ตื่น จากนั้นเขาก็รีบควานหาผ้าเช็ดตัวผืนหนามาห่อกายเอาไว้ ก่อนจะออกจากห้องนอนแล้ววิ่งไปเปิดประตูให้ด้วยความรีบร้อน โดยไม่ได้ส่องตาแมวเลยว่าใครคือแขกผู้มาเยือน

           เอี๊ยด!!! เขาเปิดประตูเข้ามาทันที แล้วก็ต้องเจอกับสายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกของผู้หญิงแปลกหน้า ทว่าแทนที่จะทำให้เขาตกใจ แต่กลับทำให้ตะลึงพรึงเพริดอ้าปากค้าง เพราะความสวยกระแทกตาและใจอย่างแรง อดคิดไม่ได้ว่าเธอเป็นคนที่เขารู้จักหรือเปล่า เอ๊ะหรือว่าจะเคยนอนด้วยแต่จำไม่ได้ เขาคิด ขณะที่เจ้าของดวงตาคู่งามมองเขาอย่างไร้อารมณ์และเย็นชา ก่อนจะช้อนสายตามองเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า น่าแปลกที่เจ้าหล่อนไม่ได้ตกใจกับสภาพของเขาเลยว่าจะเป็นอย่างไรและใส่อะไรอยู่หรือไม่

           “สวัสดีครับ” ชายหนุ่มทักทายเสียงนุ่ม หลังจากที่ได้สติ

           “สวัสดีค่ะ คุณโดมินิค อาร์เธอว์ ใช่ไหมคะ” หญิงสาวทักทายและเรียกชื่อเขาเพื่อความแน่ใจ ทว่าน้ำเสียงเย็นชามาก

           “คะ... คะ... ครับ” เขาอ้ำอึ้งและแปลกใจที่เธอรู้จักชื่อ

           “คุณเบญจามิน ให้ฉันเอาเอกสารเรื่องเซ็นสัญญามาให้คุณตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้งค่ะ” เธอยังคงอธิบายเสียงเรียบเช่นเดิม

           “เอกสาร? เอกสารเอ่อ? เหรอครับ” เขาทวนคำนี้ซ้ำ ๆ อีกครั้ง ก่อนจะฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าเขาให้ได้เพื่อนรักจัดการเอกสารรายละเอียดเรื่องเซ็นสัญญาเพื่อเข้าไปทำงานในตำแหน่งผู้บริหารมาให้ดูถึงคอนโด แต่ให้ตายสิลืมไปเสียสนิทเลยเพราะมัวแต่ยุ่งกับเรื่องบนเตียง

           “เอ่อ เอกสาร งาน!!! ไอ้บี๋!!! ใช่เอ่อผม” โดมินิคพูดไม่ออกเลยทีเดียวเพราะผิดนัดและผิดเวลาเสียเอง

           “ฉันขออนุญาตเข้าไปได้ไหมคะ” เธอถามตรง ๆ เพราะไม่อย่างนั้นคงต้องยืนอยู่อย่างนี้อีกนาน

           “เอ่อ ขะ... ขะ... เข้ามาเหรอครับ” ยังไม่ทันทีที่เขาจะอนุญาตให้เข้ามา สาวสวยที่อยู่ในห้องนอนดันโผล่ออกมา แถมคุณเธอยังใส่แต่ผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวอีกต่างหาก

           “ที่รัก ฉันรอคุณนานแล้วนะคะ ใครมาเหรอคะ” เธอถามราวกับเป็นคนรักของเขาเสียอย่างนั้น

           “แขกของผมมาคุยกันเรื่องงานนะ” โดมินิคตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสั่น เพราะใจหนึ่งก็ไม่อยากให้เสียภาพพจน์ต่อหน้าสาวสวยขนาดนี้

           “คุณ เอ่อเชิญข้างในดีกว่าครับเราจะได้คุยกันเรื่องงาน” โดมินิคเอ่ยปากอนุญาตหญิงสาวแปลกหน้าพร้อมกับเปิดทางให้เธอ

           “ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเรียบ ก่อนจะเดินตรงไปยังโซฟารับแขก โดยไม่สนใจผู้หญิงอีกคนว่าจะอยู่ภายในห้องด้วย ซึ่งมันไม่ได้ทำให้เธอสะทกสะท้านอะไรเลย

           “เอ่อ ผมขอไปอาบน้ำแต่งตัวสักสิบนาทีจะได้ไหมครับ” โดมินิคเอ่ยถามและหวังว่าเธอจะไม่ชักสีหน้าบึ้งตึงไปมากกว่านี้

           “ก็ถ้าคุณสะดวกจะคุยกันชุดนี้ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ ตามสบายเลย” น้ำเสียงเฉยชาแต่วาจาเชือดเฉือนจริงๆ ลูกสาวใครวะ เขาคิดก่อนจะเอ่ยขอบคุณ

           “ขอบคุณครับ ถ้าชุดนี้คงไม่ต้องคุยกันแล้ว ต้องทำอย่างอื่น” นี่เขากำลังพูดจาสองแง่สองง่ามกับเธอสินะ ไม่ได้ผล เธอคิดก่อนจะตวัดหางตาใส่เขาเล็กน้อยแล้วเมินหน้าหนี