หลังจากที่ภัสกรกลับไปแล้ว เสธธีระลงมือทานอาหารต่อไปอย่างเงียบๆ แต่เป็นความเงียบที่ทำให้ซอนญ่ากลัวจนเธอต้องรีบทานอาหารตามบิดาอย่างเงียบๆ เช่นกัน
“กล้ามากนะที่เอาเรื่องโครงการไปบอกคนนอก” จู่ๆ ผู้เป็นบิดาก็พูดขึ้นมาเสียงเรียบ
“แค่อยากให้ผู้ชายมาทานข้าวด้วยต้องลงทุนขนาดนั้นเลยเหรอ” เขายังคงพูดต่อไปในขณะที่เธอเงียบไม่กล้าปริปากใดๆ ออกมา
“ฉันให้แกไปเต้นกินรำกิน ออกไปใช้ชีวิตอิสระจนขาดระเบียบวินัยและสมองฝ่อจนคิดไม่ได้เหรอว่าอะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด” เขาพูดเสียงเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนเธอรู้สึกกลัว
“คุณพ่อคะ ซอนญ่าขอโทษ”
“เลิกเอาชื่อดาราแกมาพูดกับฉันในบ้านเสียที ซอนญ่าบ้าบออะไรกัน ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้มันน่าอายมากเหรอ ดัดจริต” เสธธีระพูดตามตรง
“คุณพ่อ!” หญิงสาวร้องขึ้นมาด้วยความอับอายที่ถูกบิดาของตนต่อว่า
“อย่ามาแหกปากที่นี่นะ กลับไปอยู่คอนโดแกแล้วเลิกเอาชื่อฉันไปอ้างทำนั่นทำนี่สักทีเถอะ ฉันเบื่อที
