“คุณเล็กครับ...”
แดนอดใจไม่ไหวด้วยความอยากรู้ จึงตื๊อด้วยสายตา ไม่กล้าเอ่ยถามตรง ๆ
“จะเรียกทำไม เรียกไปก็ไม่ขึ้นเงินเดือนให้เอ็งหรอก”
คนเป็นนายตอบไปอย่างอื่นทำเอาคนอยากรู้หน้าจ๋อย เรียกเสียงหัวเราะขันของคนงานในโรงอาหารได้ดี คนโดนหัวเราะส่งสายตาคาดโทษไปทั่ว พวกมึงไม่อยากรู้หรือไง ขำไปเถอะไม่โดนมั่งให้รู้ไป ชิ...!
“คุณเล็ก อย่ามาทำเฉไฉ”
ลูกน้องคนสนิทค้อนเจ้านายที่ทำตัวเป็นกันเองมาโดยตลอด โทษที่ทำให้คนงานอื่น ๆหัวเราะ
คนที่รู้ตัวว่ากำลังทำให้เป็นเรื่องสนใจอยู่ในขณะนี้รีบดึงแขนเรียวออกจากฝ่ามือหนา แต่อีกฝ่ายมีหรือจะยอมกลับบีบกระชับแน่นขึ้น เหมือนบังคับให้เธออยู่นิ่ง ๆ
“อ้อ... นี่คุณธาริณี เป็น...เพื่อนรักของคุณบี” เขาเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม
“เธอเป็นคนว่างงาน ก็เลยขอมาเที่ยวที่นี่น่ะ ทุกคนช่วยต้อนรับเธอหน่อยละกัน”
เขาบอกกล่าวคนงาน แต่สายตาคมแอบมองหญิงสาวนิดหนึ่ง แล้ววางสีหน
